De laatste etappe

24 september 2019 - Friesland, Nederland

8 september.  KM:18.988

Het is een goede dag om Uit Praag te vertrekken want het weer lijkt nu echt om te slaan. Het lijkt er ook op dat we het natte weer niet kunnen omzeilen dus we gaan maar gewoon richting Duitsland en zien wel waar het schip strand. Het ergste is dat de temperatuur ook meteen mee omlaag gaat, voor vannacht is de verwachting dat het nog maar 8 graden wordt en dat is aan de koude kant voor onze zomerslaapzakjes. Wegwezen dus!

Adriaan heeft in Duitsland een plaatsje gevonden dat mini- Berlijn wordt genoemd. Deze naam heeft het kleine dorpje te danken aan het feit dat het ijzeren gordijn net als in Berlijn ook deze plaats in tweeën sneed tot in 1989 de muur viel. Er staat nog een stukje muur en er is een klein museum bij gebouwd die iets verteld over dit verleden en de gevolgen voor de dorpsbewoners. Broers die beide aan een kant van de muur woonden bijvoorbeeld en dat het verboden was om zelfs maar naar elkaar te zwaaien. We krijgen een film te zien over het leven met de muur en de val ervan. Interessant en mooi om die oude beelden te zien. Indrukwekkend dat er ook echt nog een stuk muur staat, inclusief wachttoren. Een zichtbaar bewijs van een tragisch stukje Duitse geschiedenis. Slapen mogen we op de parkeerplaats bij het museum, we hopen dat er geen noodweer komt zoals verwacht (onweer en veel regen)

9 september.   KM: 19.643

Gelukkig geen harde wind en onweer vannacht, wel veel regen en dat gaat overdag gewoon door. Wij zijn er gauw klaar mee! We starten de monter en zetten in op een plaatsje halverwege Duitsland. Nest een mooi plan maar tijdens de lunch veranderen we van gedachten: het blijft namelijk triest en regenachtig, niks aan. We rijden dus maar gewoon door en zo blijken we aan het einde van de middag al bijna in Nederland te zijn. We vinden een parkeerplaats in de buurt van allerlei restaurantjes en parkeren voor de nacht. Als echter blijkt dat alles vandaag dicht is behalve een superluxe vier sterren restaurant annex hotel wil Adriaan ook hier niet blijven. Hij wil erg graag een goed maaltje na ons minimale eten van de afgelopen dagen. Ook vindt hij de slaapplek maar niks. Ik wil zelf vooral rust, pfff... Maar ja, we hadden afgesproken dat als iemand van ons niet ok is met een overnachtingsplek we er niet blijven. Dus maar weer ingestapt. Ik om mezelf te troosten een lekker chocoladetoetje uit de koelkast gevist en de kachel aangedaan en toen zijn we alsnog richting Nederland getrokken. Onderweg hebben we een mooi stuk rundvlees gekocht in de winkel en een salade en tegen 19.00 uur waren we dan eindelijk op een camping beland. Nu lijkt het hier absoluut geen Nederland hoor! We verstaan de mensen niet, het is hier ontzettend glooiend, de plaatsnamen zeggen ons niks en we hebben uitzicht op een berg.. We staan dan ook in de buurt van Maastricht. Adriaan heeft zich tegoed gedaan aan het vlees en ik heb de salade opgepeuzeld, we hopen op een rustige nacht met weinig regen.. Voordeel van de camping is dat er Wifi is. Dan kan ik meteen even een ‘excuusbrief’ sturen aan iemand die ik zondagochtend om 9.00 uur uit bed belde met een (voor hem) werkgerelateerde vraag 🙈. Pas een uur later drong het tot me door dat het zondag was, ik schaamde me kapot! Gelukkig krijg ik vrijwel meteen een sympathiek berichtje terug, het is me vergeven. Mooi zo, dan kan ik dat weer loslaten.. En met Wifi kan ik via Facebook ook meteen even proberen te netwerken voor mijn zusje. En kan ik ook de mail even checken enzovoort, best lastig hoor, geen telefoonabonnement en volledig afhankelijk van Wifi. Stiekem ook wel lekker hoor, ik zal de mediavrije dagen nog missen als ik weer thuis ben!  

10 september

We worden we wakker met het zonnetje op ons dak: joepie!! Tijdens het ontbijt besluiten we vandaag naar Valkenburg te gaan. Daar zijn grotten die we willen bekijken en verder zien we wel.

We zetten de bus buiten het stadje en gaan op de step richting het centrum in het dal. Het centrum ligt in een dal dus we hoeven alleen maar te remmen. Best hard ook! Moe worden we er in elk geval niet van. Bij de VVV ontdekken we dat er maar liefst 4 grotten zijn waar je in kunt: mergelgrotten, een kolenmijn, een grot waar ze iets Rooms hebben nagebouwd en dan nog één die ik alweer vergeten ben.

We besluiten naar de mergelgrotten te gaan, ook vanwege het historische perspectief. Bovendien kunnen we daar de museumkaart kopen, die kunnen we dan meteen voor deze grotten gebruiken. De grotten bestaan uit een gangenstelsel van zo’n 6 KM en het stelsel werd gebruikt om bouwstenen uit te zagen. Tijdens de oorlog verschuilden zich honderden onderduikers in de grotten en na de bevrijding in 1944 gebruikten de Amerikanen de grotten als ‘hotel’.

De man die de rondleiding doet is een oude rot, hij geeft al 54 jaar rondleidingen en dat doet hij leuk! We krijgen muurschilderingen te zien die in een museum niet zouden misstaan, sommige zijn honderden jaren oud. Omdat het donker is in de grot blijven de schilderijen onaangetast.

Er worden zelfs kerstmarkten georganiseerd in de grotten, compleet met restaurant. We komen uit op een vluchtgang richting het kasteel dat zich boven de grot bevindt, of eigenlijk meer de ruïne ervan. Dat is meteen onderdeel van de tocht, de ruïne is een soort openluchtmuseum waar je doorheen kunt wandelen. Juist het feit dat het zo vergaan is maakt het mooi vind ik. 

Bij de VVV zijn we gewezen op een Shimano- experience die hier in het dorp staat, het is de enige ter wereld, we gaan er maar even een kijkje nemen. Je kunt er alle Shimano- onderdelen krijgen en testritten maken op diverse fietsen maar er is meer! Zo maakt Shimano ook onderdelen voor roeiboten en vishengels. Er is dan ook een complete testruimte met hengels en roeitrainers. Daarnaast is er buiten een heuse visvijver waar je kunt spelen met de hengels en een complete fietstestbaan om de diverse fietsen uit te proberen.  

We worden door een jongeman door de ruimte geloodst. Adriaan gooit een digitaal hengeltje uit en ik laat me verleiden tot een tochtje op de roeitrainer. Het is bijzonder rustig in de experience vandaag dus de jongen is blij dat hij wat te doen heeft. Het duurt dan ook even voor we weer buiten staan. We krijgen zelfs een gadget mee, een Shimano buff (zo’n multifunctioneel sjaaltje/ muts in de vorm van een buis).

Als we aan de overkant nog even door de Romijnse grot willen blijkt die al niet meer te boeken, de laatste rondleiding was 15.00 uur en dat is het al lang geweest. Dan maar weer richting step. Jammer dat we nu bij de heuvel op moeten, we lopen bijna net zoveel als dat we steppen. We gaan nog maar even langs de Amerikaanse militaire begraafplaats in Margraten maar die blijkt ook al gesloten. Dan maar gauw richting de camping dan waar we nog een nachtje blijven.

11 september

Adriaan wordt verkouden wakker, zelfs een beetje grieperig. Jammer.. Toch besluiten we terug te gaan naar Valkenburg voor de Romijnse Catacomben. Met een klein groepje deelnemers trekken we de nagebouwde graftombes in, een beetje luguber maar wel erg mooi. We horen het verhaal van de rijke Valkenburger die na een bezoek aan Rome een stukje ervan liet nabouwen. Hij deed dit omdat hij begin vorige eeuw het gevoel had met dit enorme project iets terug te doen voor de maatschappij. En dat was waarschijnlijk ook wel zo want er werkten zo’n 300 tot 600 mannen aan het project, werkgelegenheid genoeg dus in die tijd!

Alles is met de grootste precisie nagebouwd aan de hand van tekeningen en foto’s. Omdat in Rome sommige delen van de catacomben niet meer toegankelijk zijn, komen mensen zelfs speciaal naar Valkenburg toe om te zien hoe het eruit ziet in Rome 😂

Ondertussen worden er in de omgeving allemaal voorbereidingen getroffen voor het 75- jarig jubileum van de bevrijding in Zuid Nederland. Ook in de grotten beginnen binnenkort speciale rondleidingen met verhalen over de oorlogstijd en de functie van de grotten in die tijd. Jammer dat Limburg zo’n eind rijden is, anders kwamen we zeker terug voor deze bijzondere happening!

Omdat we nog wat boodschappen willen doen in Duitsland rijden we de grens weer over. Dat maakt in deze hoek van het land niet uit want de rijksgrens ligt nou eenmaal niet in een rechte lijn van Zuid naar Noord. Zo komt het ook dat we na twee dagen Nederland weer een nachtje in het buurland verblijven. Naast een restaurant met een zeer vriendelijke ober die ook een paar woordjes Nederlands spreekt. Hij is zelf ook camperaar en daarom zijn campers altijd welkom om een nachtje op de parkeerplaats te blijven staan. Het is er ‘s nachts donker en stil, dus we slapen vast heerlijk!

12 september

Adriaan heeft toch minder goed geslapen dan gedacht, hij heeft last van zijn keel en luchtwegen. We rijden toch nog even naar Aalten om het onderduikersmuseum nog te bezoeken, ik vind het een interessant museum maar Adriaan voelt zich niet goed genoeg om zich te concentreren. We hebben dan ook nog maar één onderdeel van het museum doorlopen als we het voor gezien houden. In Winterswijk gaan we nog naar een grote kampeerwinkel, maar de campers waar we voor kwamen zijn niet te bezichtigen zonder medewerker, ze zijn allemaal op slot helaas. Het was leuk geweest om eens andere campers van binnen te zien. Verder vinden we ook niets in de winkel dus na een uurtje zitten we alweer in de bus. We komen nu wel echt in de buurt van huis en besluiten dat we vannacht wel in ons eigen bedje willen slapen. Aan het begin van de avond komen we in Zwaagwesteinde aan, tot verbazing van broer Arjo. We kletsen even bij tot hij weg moet naar een vergadering, daarna ploffen we lekker op de bank neer: heerlijk!!!

13 september

En dan zit het er ineens op! Best raar, maar het is ook wel ok, poes Jacky lijkt in elk geval blij dat we er weer zijn..

vanaf 15 april hebben we bijna 20.000 Km gereden. We hebben 16 landen doorkruist als ik het goed heb geteld, Nederland niet mee gerekend. We hebben temperaturen onder nul meegemaakt, maar ook temperaturen tegen de vijftig graden en ontzettend veel interessante mensen ontmoet. We hebben 7 hoofdsteden bezocht, meer wijn gedronken dan we gewend zijn (en goed voor ons is!) en ook meer restaurants en terrasjes gezien dan ooit tevoren. We zijn keurig netjes binnen ons reisbudget gebleven en hebben daarom zo nu en dan van extra luxe kunnen genieten. Zes keer hebben we een hotel of appartement geboekt, maar meestal sliepen we gewoon ins ons eigen kleine huisje op wielen. Het eten in Portugal vond ik verreweg het ergst, Adriaan vond de Tsjechische deegballen even onsmakelijk als de botten en glibbers in Portugal.. Het eten in Italië was (uiteraard) het lekkerst, alhoewel we in bijna alle bezochte landen wel heerlijk eten zijn tegen gekomen. Zo herinneren we ons bijvoorbeeld nog superfijne lunches in Zweden en Frankrijk en heerlijke diners in Tsjechië en Duitsland. 

De grootste verassing was misschien wel de Provence in Zuid Frankrijk, wat is het daar onwaarschijnlijk mooi en veelzijdig! Maar ook de Hoge Kusten in Zweden waren buitengewoon mooi! En dan hebben we het nog niet over de prachtige Pyreneeën. Ach, eigenlijk was er gewoon ontzettend veel moois te zien. Maar Nederland is ook mooi en het is ook heerlijk om weer thuis te zijn.

Het was in elk geval ontzettend fijn om deze kans te krijgen en heerlijk om even samen op weg te kunnen zijn. Het ‘s Ochtends nog moeten bedenken wat de plannen voor de dag zijn en dan desnoods tijdens de lunch de plannen nog weer bij te stellen voelde als een ongekende luxe.

Dat alles neemt overigens niet weg dat je ook op reis dagen hebt dat je niet op je best bent: dat je veel te warm of veel te koud bent bijvoorbeeld of gewoon een ‘bluh’ dag hebt. Of dat je snakt naar een lekkere douche die niet voor handen is.. Reizen is uiteindelijk ook gewoon ‘leven’ met al zijn ups en downs. Maar wat zijn we een prachtige ervaring rijker! En wat een genot om bij thuiskomst je eigen comfortabele woning weer te zien. De tuin is al die tijd liefdevol verzorgd door Arjo en de post stelt gelukkig ook niets voor na drie maanden afwezigheid.

Nu begint het echte leven weer, in oktober gaat Adriaan weer in zijn werkkloffie klanten helpen en ik ga eens om me heen kijken wat er aan nieuwe uitdagingen op me liggen te wachten. We zijn weer klaar voor het ‘gewone’ leven.

Dank jullie wel voor het volgen van onze reis en alle leuke, grappige en lieve berichtjes die we onderweg ontvingen. Tot ziens en anders wellicht tot ons volgende blog!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

6 Reacties

  1. Derk Jan & Harriët:
    24 september 2019
    Welkom thuis!! K vond het hartstikke leuk om op afstand met jullie mee te reizen :)
  2. K postma:
    24 september 2019
    blied dat jim beiden wer feilig thus kaam binne
    kom meikoarten wol ris lâns

    mei groetenis kees
  3. Peter engelage:
    24 september 2019
    Snel een keer weer langs komen.

    mei groetenis peter
  4. Netty Posthumus:
    24 september 2019
    En dan is het opeens op, en klaar. Heel leuk om jullie te volgen. In de winter maar weer nadenken over volgende (kortere) tripjes.
    Heb er van genoten!
  5. Y.J. Houtman-Bakker:
    24 september 2019
    Ik zal je reisverhalen nog missen! Fijn dat jullie weer veilig thuis zijn. We spreken gauw weer eens af. Liefs, Ida
  6. Guido:
    26 september 2019
    Welkom terug. Sterkte met de dagelijkse sleur ;-) Gelukkig hoeft ook Adriaan dus niet direct weer an die arbeit..