de Kerstman in de tropen

13 mei

KM:3841

Weer: zo goed als droog (soms wat sneeuwvlokjes) en zo’n 6 graden

Vandaag veel bos gezien en steeds minder wit. ‘S Middags werd het steeds rustiger op de weg, je merkt dat hier minder mensen wonen. Zo kwamen we 2 tegenliggers tegen op 30 km weg, direct achter elkaar en verder niemand. Oja, toch wel! Een rendier stond relaxed aan de kant van de weg te grazen tot we heel dichtbij waren en hij het op een rennen zette. En we waren ‘s ochtends ook al een jong en zeldzaam exemplaar tegen gekomen, een witte. Ik geloofde het eerst niet, maar toen ik op internet keek bleek het inderdaad te kunnen en bleek deze zeldzame witte soort in deze hoek van het land al officieel gespot: toch leuk! Op onze wildlife top 5 staat trouwens ook de kraanvogel! Die zien we hier veel, een grote elegante vogel die we vooral in weilanden spotten. 

Uiteindelijk kwamen we op een onverharde (‘halfverharde’) weg terecht, nóg zo’n 20 km waar we helemaal geen mens meer tegenkwamen. Daar hebben we midden in een natuurreservaat onze camper geparkeerd en lekker gewandeld. Het is hier zo rustig dat ik denk dat ik morgenochtend even een douche neem met mijn douchezak 😃 Mocht ik dat toch niet zien zitten dan heb ik in elk geval uitzicht op een lekkere douche bij de camping in de buurt van Umea waar we morgen verwachten aan te komen!

14 mei

KM:4022

Douchen met douchezak was koud maar erg geslaagd! Er is echt niemand langsgekomen sinds gistermiddag 15.00 uur dus dat durfde ik prima aan..

Toen we gisteravond met de kaart op tafel onze route voor vandaag aan het uitzetten waren, ontdekten we 2 groene sterretjes op de kaart, iets Zuidelijker dan onze geplande route richting de stad Umea. De legenda van de kaart gaf aan dat het om bezienswaardigheden ging dus even gegoogled. Bleek het een Unesco werelderfgoed gebied te zijn vanwege zijn hoogste kustlijn ter wereld, Hoga küsten heet het. Prachtige hoge kliffen en mooi zicht op allemaal eilandjes. Direct besloten om daar eerst nog maar even langs te gaan. Aangekomen eerst informatie gevraagd bij het Infocentrum en toen een daghike gemaakt. Wat een verschillende gezichten heeft dit gebied zeg! Het was zeker weten de mooiste hike tot nu toe, van steen- velden tot zandstrandjes en van bossen tot grotten en als mooiste plaatje een pad waarbij je aan beide kanten werd ingesloten door gigantisch hoge rotswanden.

Meteen besloten om hier nog een dag te blijven en te proberen om met de kano’s naar een eilandje te varen voor een nacht. Het schijnt dat je daar naast een vuurplaats en een wc ook een hut hebt waarin je kunt overnachten en een sauna 😃 Het is in elk geval heel tof dat ze zelfs het hout voor je vuur al in hokken klaar hebben staan, je mag het zo gebruiken. Hetzelfde geldt voor de hutten, de enige regel is 'wie eerst komt,..' Heel sympathiek maar in het hoogseizoen weinig kans lijkt me. Nu het nog heerlijk rustig is waren de hutten die we op de wandelroute tegenkwamen al allemaal bezet! We kwamen verder weinig mensen tegen maar wel 2 keer Nederlanders: een ouder stel uit Zuid NL die het zo mooi vond dat ze eigenlijk veel te ver gelopen waren  en een clubje bestaande uit een jong stel met een kind van een jaar of 7 en een ouder stel. Het jonge stel woonde in de buurt. er schijnen in deze hoek van Zweden nogal wat Nederlanders te wonen, vooral camping- eigenaren. Wij snappen het wel!

15 en 16 mei

KM: 4180

Weer: steeds mooier, veel zon en de jas hoeft niet meer aan.

We konden de camper kwijt op een parkeerplaatsje vlak bij een zandstrandje, hier konden de kano’s mooi te water en de bus een nachtje rusten. We moeten heel wat meeslepen voor zo’n nachtje weg dus uiteindelijk vertrokken we pas tegen 11 uur richting het onbewoonde eilandje Mjältön. De Botnische golf op, best veel wind en best veel stroming (beide tegen uiteraard!) maar we hebben inmiddels al best wat peddelervaring en hadden onze wetsuits aan. De tocht ging best voorspoedig maar op een plek tussen verschillende eilandjes kwamen allerlei stromingen samen en daar krijg ik het toch een beetje benauwd, dit gaat best heftig.. En het water is koud hoor, rond het vriespunt, daar wil je niet in belanden zo ver van land af! Maar de oversteek naar het eilandje waar we heen moeten lijkt op het oog ongeveer een halve kilometer, dat durf ik nog wel. Uiteindelijk blijkt de werkelijkheid nogal wat af te wijken en varen we zeker 1,5 km tot we weer langs de kust varen waar we op een baaitje met een zandstrandje lunchen. Ik ben opgelucht dat we weer op land staan. Na de lunch sleuren we de kano’s over het zandstrandje naar de andere kant van het eiland wat maar zo’n 15 meter is. We kunnen daardoor een hele punt van het eiland overslaan. Dan is het nog maar 3 km naar onze overnachtingsplek. Mijn skeg (roertje) doet het echter niet meer en door de wilde zee heb ik houden en keren aan mijn boot. Moe maar voldaan (en trots!!) varen we uiteindelijk het baaitje binnen waar we moeten zijn. De zon schijnt, de enige andere gast is een oudere man met een boot en hond aan de overkant van de baai en verder we hebben het eiland voor ons alleen! Als we gaan wandelen zien we pas hoe groot het eiland is. We hebben een tocht van zo’n 7 km gedaan en hebben alleen de breedte van het eiland nog maar bewandeld, dwars door een natuurreservaat. Paden zijn mooi duidelijk aangegeven met blauwe stippen. ‘s Avonds lekker opgewarmd in de sauna die door tocht vanuit de vloer niet op temperatuur te krijgen was maar wel lekker warm. ‘s Nachts was het wel kouder dan gedacht in ons tentje zonder dak (we hadden alleen de binnenrent staan zodat we lekker naar buiten konden staren als we wakker werden). Gelukkig duurde de nacht maar kort, tegen vieren kwam de zon alweer op. We hebben ontdekt dat het eigenlijk helemaal niet donker wordt, meer flink schemerig. Noorderlicht zit er voor ons dus niet in maar dat wisten we al.

We waren erg vroeg wakker en hadden de boel alweer klaar voor vertrek om 9.30 uur. Het was een heel andere tocht als gisteren: het water was nu heel kalm en we hadden zowel de wind als de stroming mee. Vlak na de middag kwamen we alweer aan bij de camper en besloten we na de lunch direct door te trekken naar de stad Umea waar we uiteindelijk om 16.00 uur aankwamen bij de IKEA. Daar is van alles te beleven en mag je gratis staan met je camper. Onder een landingsbaan, dat dan weer wel maar na afgelopen nacht zullen wij wel vrij gemakkelijk in coma vallen..

Nog even wat gegeten bij IKEA, te lui om te koken en toen nog even op step en fiets naar het centrum van deze hoofdstad van het Noorden. Dit stelde echter weinig voor dus waren we op tijd weer terug bij de bus waar we het winkelcentrum waar IKEA onderdeel van is nog even doorgeslenterd hebben. Morgen echt door naar het Noorden, richting poolcirkel! Een flinke trip maar daar is het de komende dagen meer dan 20 graden 😃

17 mei

KM: 4594

Weer: strakblauwe luchten, hoog zomer 

Prima geslapen bij IKEA, niets gemerkt van de vliegtuigen, leve de oordopjes!

Vanmiddag zijn we de poolcirkel gepasseerd. Nu staan we op een camping, volgens mij zijn we de enige gasten 😂 

Maar wat vooral bijzonder is: we zitten voor het eerst in onze meegebrachte tuinstoelen in ons t-shirt in het zonnetje buiten! Leuk zo’n poolcirkel... Het is inmiddels 18.00 uur maar de zon staat nog hoog en het is hartstikke warm. De buitenthermometer geeft 30 graden aan maar die staat in de zon, het voelt als ongeveer 25 graden met een koel licht briesje. Vanochtend brandden we onze tent (lees: bus) al uit om 7.30 uur, het lijkt hier wel Spanje. Je zou bijna denken dat we ergens lang geleden een verkeerde afslag hebben genomen en helemaal niet in het Noorden zitten. Maar de bewegwijzering is duidelijk: we worden gewaarschuwd voor overstekende snowscooters, langlaufers/ skiërs, rendieren (en zijn er al een aantal tegen gekomen), beren (zijn we nog niet tegen gekomen) en dus een bordje dat we de poolcirkel bereikt hebben. Lapland it is! O ja, en we zien nog regelmatig sneeuw langs de weg liggen, dat lijkt me ook wel een hint.. Ook op de camping ligt nog een restant. Bij mij begint de Noordkaap weer te kriebelen, er wordt ook daar prima weer verwacht, rond het vriespunt maar wel helder. Na een flinke discussie wint Adriaan’s logica het van mijn sentiment. Het is nog ruim 700 km snelweg rijden om er te komen en dan moet je nog weer terug. Daarnaast zijn alle recensies die we lezen best wel teleurstellend. Dus we gaan richting Finland!

Ons busje heeft deze week trouwens de 200.000 km grens bereikt en snort als een zonnetje. Er brandt nog maar één lampje op het dashboard en dat vind ik heel netjes. Ik rijd al jaren Volkswagen en vaak met gezellige bijverlichting, ik ben wat gewend 😉 Het is gelukkig het airbaglampje maar en niet iets ernstigers...

18 mei, rendieren en de Kerstman

KM:4795

Weer: Spaanse taferelen. 

Vanmorgen richting Rovaniemi gereden waarbij we de Finse grens overstaken. We kwamen langs een Amerikaans aandoende weg met amper bewoning en veel rendieren, we kwamen er tientallen tegen die soms midden op de weg stonden. Extra concentratie tijdens het rijden dus maar zo kon ik in elk geval eens een foto proberen te maken.. Redelijk gelukt vind ik 🙂

Er blijkt in Finland een uur tijdsverschil te zijn met ons dus we waren het eerste uur meteen al kwijt! Om half 3 waren we in Santa’s village aangekomen, een soort toeristisch centrum op de poolcirkel, de arctic cirkel of napapijri. Het maakt niet uit hoe je het noemt, hier hoort het koud te zijn. Veel souvenirshops met trollen, rendiergadgets, ingeblikt rendiervlees en echte bontmutsen. En een soort Kerstman museum waar je met de enige echte Kerstman op de foto kon, dit is volgens de legende namelijk de woonplek van de beste man. Er is een compleet dorp omheen gebouwd met een soort ‘landal green parks’. Op elk balkon staat een kerstboom om in de sfeer te blijven haha. Wat wel tof is, is dat je hier prachtige winterse activiteiten kunt doen zoals sleehondenritjes maken, snowscootertochten, en Noorderlichtactiviteiten. Nu is het vandaag zeker 25 graden en ligt er amper sneeuw dus dat gaat hem niet worden voor ons. In de winter wel een bezoekje waard denk ik. Nu niet! Behalve dat we er een prima slaapplek hebben.

19 mei

KM: 5115

Weer: Nog steeds zweten..

Finland is anders! Het is een stuk glooiender (minder bergachtig), de wegen zijn gemiddeld een stuk beter, de taal is ECHT onbegrijpelijk, er is geen touw aan vast te knopen (iets dat klinkt als sinaasappel is bijvoorbeeld mosterd) en de meren lijken steeds groter te worden. En het schijnt nogal een streng land te zijn. Toen wij gisteravond een pilsje wilden kopen om 21.15 uur werd ons verteld dat dit niet kon. Het staat gewoon in het schap maar mag alleen verkocht worden tussen 9.00 en 21.00 uur 🧐 Niemand kon ons uitleggen waarom behalve dat ze het zelf ook een stomme regel vinden. Zo schijnen er heel veel rare regels te zijn en balen de inwoners daar nogal van. 

Vandaag hebben we de Kerstman weer verlaten en zijn we richting Oulu gegaan, een stad met zo'n 200.00 inwoners. Het is zondag dus we verwachten een verlaten stad maar het mooie weer lijkt iedereen richting het centrum gelokt te hebben. Er is een marktje met vooral eettentjes, een groot winkelcentrum en leuke houten gebouwen. We hebben een paar uurtjes tussen de locals rond geslenterd en zijn toen weer richting camper gegaan om nog een uurtje verder te trekken. Nu staan we aan een groot meer, vlak bij de snelweg maar toch lekker stil. We hebben gegeten bij de snackbar die hier toevallig staat, dat scheelde weer koken en afwassen. Toen even gegoogled op het eurovisie songfestival (JOEPIE!!!) en nu genieten met een Finse radiozender op de achtergrond.