De week van de grotten

13 augustus.  KM: 15.220

We ontdekken meteen hoe relaxed het bij Rieneke was: daar zat je op het heetst van de dag fijn met een dak boven je hoofd in relatieve koelte, nu zitten we meteen weer in de brandende hitte.. We hebben gehoord dat het in NL regent en hard waait. Wij hebben dus eigenlijk weinig te klagen maar het is écht warm. We rijden zoveel mogelijk langs de kust waar het het meest koel is en vaak wat meer waait. Maar vandaag willen we naar het Hollywood van Spanje, veel Amerikaanse westernfilms zijn hier in de sixties (deels) opgenomen vanwege de onwaarschijnlijk mooie woestijnachtige setting. Er is een compleet park omheen gebouwd dat te bezoeken is, maar daar hebben wij in deze hitte geen zin in. Dat doen we wel een andere keer als uitstapje wanneer we in Zuid Spanje zijn. Het gaat ons vooral om het landschap. We rijden eerst nog door de lelijke plastic kassen die hier overal staan en ook de hele Zuid- Oost kustlijn ontsieren, en dan rijden we een soort woestijn in. We zien allemaal grijze bergen, het lijkt soms wel alsof het van beton is gemaakt. Sommige bergen zijn erg hoog en het is er fascinerend anders, het doet inderdaad erg Amerikaans aan. Door de warmte en de wind waan je je ook in een hele andere wereld. We zetten de bus neer bij een benzinepomp die in the middle of nowhere probeert wat geld te verdienen. We stoppen achter het station op een groot terrein waar ‘s nachts wel eens campers en vrachtwagens staan. Ik pak mijn stoel uit de bus en zit gewoon een poos naar het uitzicht te staren. Echt heel bijzonder, alleen wel jammer van die snelweg die dwars door het gebied dendert en die ik in de stilte goed kan horen.

Als we verder rijden zien we inderdaad de filmset en het park. Het staat er bomvol auto’s, veel mensen trotseren toch de hitte om het park te bezoeken. Overal wordt gewaarschuwd dat juli en augustus hier geen geschikte maanden voor zijn, maar ja..

Wij laten de pret aan ons voorbij gaan en rijden terug naar de kust waar we nog even met de voetjes in het water staan. Je merkt aan alles dat het hier nog warmer is dan aan de andere kant van Malaga. De temperaturen liggen hier gemiddeld zo’n 4 graden hoger en het water is ook veel warmer vanwege een andere stroming.

Voor ons is het in elk geval leuk om deze hoek van het land eens te zien, we zoeken het meestal in Zuid-West Spanje. Maar de Oosthoek heeft nu onze aandacht, we willen hier nog wel eens rond scharrelen in het late najaar of de lente. En dan willen we het Westernpark wél bezoeken!

Maar nog even terug komend op die kassen: ze bestaan uit een metalen of houten frame waar ze een mix van wit plastic en beige gaas gebruiken. Wellicht gebruiken ze de kassen tegen de felste zon, om water vast te houden, om winters te telen of om ongedierte op afstand te houden, je zou toch zeggen dat kassen hier wat overbodig zijn. Maar ze zien er echt niet uit, sommige vallen half uit elkaar, plastic kan niet goed tegen felle zon. De hele regio ligt hier dan ook vol met afval. Dat zijn we wel gewend in Portugal en Spanje maar hier komt daar dus nog allemaal plastic afval bij. Dat waait weg uit half vergane kassen. En dan is het ook nog uitgeroepen tot een Unesco biosfeerreservaat.. Het is zonde want het gebied is werkelijk prachtig, er zijn grote groepen roze flamingo’s en Nijlreigers en de kustlijn doet me denken aan Lagos: helder groen-blauw water, rotsen en strandjes die elkaar afwisselen. Echt jammer van de troep!

We slapen iets uit de kust omdat dat een stuk rustiger is. 

14 augustus.  KM: 15.775

We worden wakker van honden, kikkers en hanen, best leuk voor de afwisseling.

We kletsen nog een poosje met Nederlandse buren, of eigenlijk klets ik met de buurvrouw terwijl Adriaan de bus weer klaar maakt voor de reis... Deze buren hebben een camper gehuurd van NL Spanjaarden en hebben een hele rondreis door het Zuiden van Spanje achter de rug. En zelfs zonder airco vonden zij het voor herhaling vatbaar 😂

We rijden zelf juist vanwege de warmte zo gauw mogelijk door richting Noorden. Een flinke rit vandaag, ruim 500 KM wat behoorlijk uitzonderlijk is voor ons. De route is geweldig, zelfs langs de snelweg waar we om tijd te besparen toch maar een deel van de route langs gaan. Vooral veel woestijnachtige landschappen met verschillende rotskleuren, maar ook hele groene velden, stukken met de oceaan in zicht en velden met olijf- en citrusbomen. Ik kijk mijn ogen uit en raak absoluut niet verveeld. Aan het einde van de dag zoeken we de kust nog even op. We gaan nog even met de pootjes in het veel te warme water op het idioot drukke strand en dan gauw door naar onze plek voor de nacht: een parkeerplaats in de buurt van grotten die we morgen willen bezoeken. Lekker koel 😃

Op de parkeerplaats staat nog een NL stel, de man is al 20 jaar met pensioen. Ze vertellen uitgebreid over hun camperervaringen en delen wat tips voor de rest van onze reis in Spanje. Zij komen net uit de richting waar wij heen gaan. Leuke tips zijn het, vooral van mooie slaapplekken in de buurt van het strand. Wordt ik blij van.

Nu nog even Tour of Duty kijken, dat is ontzettend jeugdsentiment en van Rieneke kreeg ik de 2e serie op dvd. Die had ze eens op de kop getikt op een tweedehands marktje in de buurt. De Chinese ondertiteling nemen we voor lief, gelukkig is het niet nagesynchroniseerd 😂

Als we ons bed klaar zetten valt ons op dat er nog allemaal geluid van buiten komt, toch maar even op onderzoek uit. Achter onze bus zitten dus 4 jongeren te eten en een spelletje kaart te spelen. Ze zitten nog net niet tegen onze bus aan alhoewel de halve parkeerplaats leeg is. Het blijkt dat de felste lampen achter de bus staan. Even verderop zit nog een groep van een man of 8 inclusief kids. Het is tegen middernacht he?! Verderop horen we muziek en we volgen het geluid tot we in de de bossen een dj/ zanger aantreffen die muziek staat te draaien voor een grote groep (zeker 50 mensen) ouderen die óf aan het dansen zijn op een plein óf op een stoeltje langs de kant het geheel zitten te bekijken met een drankje op schoot. Erg leuk alhoewel de muziek niet helemaal onze stijl is vanwege het hoge smartlap- gehalte. We blijven een poosje kijken en gaan dan weer richting camper om onze oordoppen op te zoeken..

15 augustus

Ondanks de drukte op en rond de parkeerplaats hebben we prima geslapen. Voor het eerst in lange tijd hadden we de tweede helft van de nacht onze slaapzakken weer nodig, best lekker na al die hitte van de afgelopen weken.

Na het ontbijt vertrekken we lopend naar de grotten om de hoek, we hebben er zin in!

De binnenkomst is al best bijzonder, je loopt eerst een stukje op eigen houtje totdat je op water stuit, daar wordt de hele club verdeeld over houten roeibootjes. Alles gaat in het Spaans, we verstaan er praktisch niets van. Gelukkig wordt er soms een woord vertaald door mede- grotvaarders! Best handig, vooral als het om aanwijzingen gaat, de do’s en dont’s in de grot. Zo werd door iemand mijn hoofd omlaag gerukt om me te beschermen tegen een uitstekende punt waar in het Spaans voor gewaarschuwd was.. We zitten met zo’n 10 Spanjaarden in een boot en een bestuurder die ons door de grotten puntert. Het is veel bukken door de superkleine en lange gangetjes maar steeds zijn er prachtige ‘zalen’ waar je mooi zicht hebt op de grillige vormen. Na zo’n 20 minuten moeten we de boot uit en lopen we zonder gids een heel stuk door gangen, alles is bijzonder mooi verlicht. We komen op een ander punt uit waar de boot ons weer oppikt voor het 2e deel van de reis. Op een gegeven moment zitten we op andere bootjes te wachten in een redelijk grote ruimte. Als iedereen er is worden de lichten uitgedaan en begint er heel zacht klassieke muziek te spelen. De muziek wordt steeds harder en de akoestiek is geweldig! We wisten niets van dit concert tussendoor en ik krijg overal kippenvel, ze spelen Viva la Vida van Coldplay in een klassieke uitvoering. Man, wat onverwacht en mooi en heftig. Ik heb speciale herinneringen aan één van ‘mijn’ jongeren bij dit nummer. Bij Coldplay in het algemeen en Viva la Vida in het bijzonder! Kippenvel... Ik ben blij dat de grotten aan de Costa del Sol allemaal volgeboekt waren, ik had dit niet willen missen! Adriaan ook niet trouwens.

Na de grotten zijn we richting de zee gegaan, nog even een duik nemen voor we de kustlijn even verlaten. Lekker schoon dankzij de koude douches op het strand gaan we richting Sant Julia de Vila Torta (Vic). Adriaan heeft echt verkoeling nodig en die krijgen we! ‘s Avonds begint het keihard te regenen. Als dat niet afkoelt... Adriaan gaat zelfs in de plensbui naar buiten, kan hij meteen de ramen even afnemen, want het is hier nogal stoffig.. Ik blijf lekker in ons huisje, het is me niet warm genoeg om mee te feesten!

16 augustus

Gisteravond en vanochtend heel vroeg horen we een gigantisch kabaal, we denken allebei dat het wolven zijn. Ze blaffen, schreeuwen en janken dat het een lieve lust is: ik vind het op de een of andere manier prachtig alhoewel het best angstaanjagend klinkt.

Als we onze oploskoffie en toetjes op hebben maken we een wandeling richting ‘castello’. Op internet staat dat de wandeltochten zeer goed aangegeven worden maar wij zijn de weg na 2 bordjes al kwijt! En dat kasteel hebben we uiteindelijk ook helemaal niet gezien. We wandelen dan maar op eigen houtje een eind en stappen vervolgens weer in. We rijden naar Girona wat alweer in de buurt van Frankrijk ligt. Het is maar 50 KM van onze slaapplaats dus we zijn er zo. Wat een onverwacht leuk stadje is dat zeg! Girona wordt als dagtocht vanuit Barcelona aangeboden, er lopen dan ook vrij veel toeristen in het redelijk kleine historische centrum. Maar het is niet te druk en ook niet te warm om alle trappen en verhogingen te beklimmen. Er loopt een lange en hoge  muur langs het oude centrum waar je overheen kunt wandelen en vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het stadje. Alleen het oude centrum lijkt ons de moeite waard, we bekijken de mooie, oude gebouwen en tegen de tijd dat we daarmee klaar zijn is het lunchtijd. We vinden een Mexicaan met een prachtig terras op een binnenpleintje en eten er verrukkelijk! Voor het eerst in drie dagen worden de borden niet onder mijn neus weggekaapt terwijl ik nog aan het smullen ben. Dat heb ik hier in Catalonië nu twee keer achter elkaar meegemaakt met het voorgerecht. Ik krijg dan een salade voorgeschoteld die nog half gemixt en gemengd moet worden en Adriaan heeft zijn prakkie dan al bijna op als ik begin. Tegen de tijd dat mijn bord wat leger begint te worden komen de obers met het hoofdgerecht en nemen ze onverbiddelijk mee wat er nog op mijn bord ligt 🤨 En dan krijg je bij de volgende gang ook nog alleen vlees en wat aardappel/ patat of zo, daar had ik best mijn salade bij willen hebben! Nou ja, ik wil niet onbeleefd zijn en ze verstaan hier geen woord Engels dus ik laat het er maar bij. Misschien wel omdat ik vooral te verbluft ben om te reageren. En omdat mijn mond natuurlijk nog vol zit met salade..

Maar niets van dit alles bij de Mexicaan die al je wensen gewoon tegelijk op tafel deponeert. Met extra guacamole, joehoe, fijn!

Na het eten zoeken we de bus weer op om nog een eindje richting Frankrijk te trekken.

We eindigen op een camperparkeerplaats. Het is een groot ovaal- vormig grasveld waar campers en caravans in een grote cirkel geparkeerd staan. Prima plekje voor een nachtje, alleen die kerkklok die naast de gewone slagen elk kwartier ook nog drie daverende slagen geeft vinden wij iets minder charmant. Maar eens kijken of dat de hele nacht doorgaat... 

17 augustus KM: 16.583

Ja, het gaat de hele nacht door en ik word er heel regelmatig wakker van. Adriaan ook blijkt als we uit bed gerold zijn. Daarnaast waren er veel geïrriteerde honden in de buurt die nachtelijke conversaties hielden. Ik heb uiteindelijk 1 oordop ingedaan, Adriaan redde het zonder, die valt ook altijd meteen weer in slaap dus maakt het niet uit als je gewekt wordt (als het daarna maar weer stil is).

‘s Ochtends pakken we ons boeltje weer in en dan gaan we echt Spanje achter ons laten. We rijden nog langs een stadje dat volgens mij alleen maar bestaat omdat het op de grens staat: een doods dorpje met allemaal industriële gebouwen eraan vastgeplakt. Hier worden oa drank, sigaretten en parfums verkocht. Wij hoeven niets en rijden gauw door. Maar niet zo snel als we hadden verwacht want binnen de kortste keren staan we in de file. De eerste sinds we lang geleden door België reden richting Normandie. Het is een fikse en we hadden het kunnen weten omdat het zaterdag is. Ik weet niet wanneer het zwarte zaterdag is dit jaar, maar elke zaterdag vanaf half juli t/m het eerste weekeinde van september staan er lange files in Frankrijk. Vakantievierders rijden van Noord naar Zuid of juist van Zuid naar Noord en op zoveel toeristen zijn de wegen hier niet gebouwd. Gelukkig hoeven wij niet helemaal door naar NL en zijn we na een uurtje van de file af. Wij gaan opzij richting de cote ‘d Azur, waar we beiden nog nooit geweest zijn.    

Omdat het bezoek aan de grot in Spanje ons zo goed bevallen is en het hier stikt van de grotten, zoeken we weer een gratis slaapplek bij een mooie grot, ‘des Demoiselles’. Iets buiten het Franse dorpje Ganges deze keer. Ondanks het hoogseizoen staan er naast ons maar twee campers op de parking. Het ligt niet aan de plek, die is prachtig en midden in de bergen. Er is schaduw en veel ruimte en het is er nog stiller dan we thuis gewend zijn: heerlijk! We lopen alvast naar de ingang van de grot maar we zijn te laat voor de laatste ronde. Als we ons morgen om 9.45 uur melden kunnen we nog kaartjes kopen voor de eerste tocht van de dag wordt ons beloofd. Mooi zo, dan hebben we een relaxte avond voor de boeg. Wij zijn sowieso al lang blij dat de boel morgen open is, omdat het dan zondag is.

18 augustus. KM: 16.608

Wat een leuke dag zeg! We beginnen zoals gezegd met de grotten ‘Des Demoiselles’.

De grot begint met een soort treintje die je de eerste 300 traptreden de lucht in bespaart. We eindigen midden in de grot waar we een rondwandeling doen met een NL audioguide. We kunnen deze keer dus daadwerkelijk iets meekrijgen van het verhaal dat door de gids wordt verteld. Maar het verhaal valt in het niets bij wat we zien, het kost me moeite om te luisteren. Dat er in deze bergen zulke prachtige ruimtes schuil gaan zeg! De grootste ruimte is zo’n 112 x 40 x 50 meter, gigantisch dus.. Overal staan prachtig gevormde vormen en figuren in verschillende kleuren. De tocht duurt anderhalf uur en we genieten van elk moment. Behalve van dat gillende kind dan, dat al na zo’n 10 minuten begint te huilen en de hele tocht niet meer ophoudt... Anderhalf uur door grotten sjokken lijkt me ook niet het ideale uitstapje met een kind van 2, maar dat kan aan ons liggen 🙈

In de grot is onder andere een skelet gevonden van een grotbewoner: een beer waarvan een soort replica in de grot is neergezet. Mensen kwamen er niet tot de 18e eeuw, ze vonden het nogal eng om af te dalen in moeder aarde. Sinds 1913 is de grot opengesteld voor publiek en ook toen werd het treintje al ingezet.

Al met al een compleet andere grot als de vorige. Hier enorme ruimtes en heel veel te zien tegenover veel water en het Coldplay- concertje in Italië. Beide zeer de moeite waard in elk geval!

We vertrekken van de berg richting het dorpje Ganges en eten daar Aziatisch in een gezellig restaurantje. De eigenaar komt uit Canada (hij ziet er wel gewoon Aziatisch uit hoor) en spreekt redelijk goed Engels. Een man die er al aan het eten is vindt die buitenlandse gasten erg interessant en in zeer slecht uitgesproken Engels probeert hij gesprekjes met ons aan te gaan. Erg aardig maar de beste man is amper verstaanbaar! Ik versta hem bijna nog beter in het Frans en daar ben ik beslist niet goed in 😂 Het eten was weer heerlijk en veel te veel, zelfs Adriaan laat een deel van de rijst staan en dat gebeurd niet snel!

Met gevulde maagjes rijden we verder tot we een boel auto’s zien staan, er is duidelijk wat te beleven. We parkeren de auto een halve km verderop en lopen terug. Er zijn oude bruggen, een waterval en een rivier die een prachtig plaatje vormen. Het kon zo uit een film geplukt zijn, eigenlijk is het té gelikt, té mooi. We nemen er een verfrissende duik en schieten een paar plaatjes. Daarna zoeken we een nieuwe plek voor de nacht op een camperplaats naast een camping. De plek is helemaal leeg en wat nog gekker is: de camping is ook helemaal leeg.. En het is midden in het hoogseizoen... Raar! Het dorpje is uiterst schattig en oud, er staat een prachtig kasteel die open zou moeten zijn maar de poorten zijn gesloten dus we komen niet in de buurt. Wel vinden we een passievrucht- plant met verse rijpe vruchten dus daar plukken we een paar van. De vijgen in de boom ernaast zijn helaas uitgedroogd maar we vinden onderweg ook nog bramen dus diverse vitamientjes krijgen we vandaag zo van de natuur. Leuk!

We hebben al van alles gedaan maar het is nog vroeg als we weer bij de bus terug komen. Toch besluiten we op deze plek te blijven, het is hier mooi en rustig en morgen willen we door naar Avignon en dat lukt vandaag toch niet meer.. Boekjes er weer bij dus en genieten van de stilte hier.