Familiebezoek

4 augustus. KM: 13.993

Nadat we heerlijk hebben bijgetankt op de rustige camping trekken we vandaag eindelijk weer door. Voor het eerst in lange tijd is ons einddoel van de dag weer eens een parkeerplaats in plaats van een camping. In Lagos, de Algarve.

Onderweg zien we van alles wat we al herkennen van Andalusia: kurkbomen bijvoorbeeld waar hele stukken bast van zijn afgesneden. Kurk is een van de grootste exportproducten van het land. Normaal gesproken gaan bomen dood als je rondom bast verwijdert maar dat werkt bij kurkbomen kennelijk anders. Veel souvenirs hier bevatten kurk. Ook zien we veel zonnebloemvelden, deze bestaan inmiddels uit dode bloemen, de zaden krijgen nu de tijd om te rijpen en de bloemenvelden zien er triest en doods uit. In de dorpen zijn aan de doorgaande wegen stoplichten geplaatst. Niet omdat er zijwegen zijn maar puur als verkeers- remmende maatregel. Kom je te hard aanrijden dan springt het stoplicht op rood. Langs de wegen ligt opvallend veel troep: plastic, aardewerk en flessen, op sommige plaatsen is het echt een bende. Zonde, het doet zo’n afbreuk aan het prachtige landschap en kan vanaf hier ook zo de oceaan op waaien. Want waaien doet het hier flink! Onderweg komen we ook steeds meer cactussen tegen, voor mij echt het teken dat we steeds Zuidelijker komen. Misschien zijn de cactusvijgen rijp tegen de tijd dat we weer richting Noorden gaan, dan kan ik ze weer eens proeven. Ik ben de smaak vergeten maar heb al eens cactusvijg gehad in Italië. De vrucht beschermd zichzelf met allemaal hele fijne, bijna onzichtbare stekeltjes die als splinters in je huid trekken. Maar als het je één keer gelukt is de schil van de vrucht te verwijderen is het erg lekker..

De reclameborden van André Rieu en Heineken passerend komen we aan in Lagos. we parkeren de bus op een camper parkeerplek en vertrekken richting dorp. De kust is zo mooi als op de foto’s. De strandjes zijn klein en door rotswanden van elkaar gescheiden. Door poortjes in de rotsen kun je van het ene naar het andere strand lopen. Het ligt er al vol met toeristen en wij zijn geen strandhangers, dus lopen we boven het strand langs over de rotsen. Je hebt dan het mooiste uitzicht over de baaien en rotsen. We overwegen nog even om kano’s te huren of een boottocht richting de vele grotten te doen maar de brandende zon maakt dat we een terrasje in de schaduw zoeken. We hebben Lagos gezien, snappen dat mensen het hier prachtig vinden maar zullen hier niet snel weer langs gaan binnen het hoogseizoen: overal zijn mensen, het is ons hier echt te druk!

5 augustus KM: 14.166

Zitten we relaxed op de WiFi van de camping even tv te kijken via uitzending gemist, gaat het over het fjord waar wij een aantal maanden geleden nog doorheen voeren met onze kajaks 🤩. We kijken ‘Rond de Noordzee’ op advies van broer Renze, een Belgische serie over de 5000 Km Noordzee- kustlijn. De mannen komen aan bij het Vikingdorp waar onze kanotocht startte en eindigde. Het lijkt al een eeuwigheid geleden, evenals de treinreis naar Bergen die de mannen ook maken. Ontzettend leuk om te zien in elk geval!

Vandaag zijn we vanuit de Algarve weer in Spanje beland, we komen nu aardig in de buurt van bekend terrein, mijn zusje woont zo’n 450 KM verderop.

Het mooiste aan de reis zijn de vele ooievaars die we tegenkomen. Ze zitten met grote groepen in de weilanden, vliegen in groepen door de lucht en bijna elk nest dat we tegenkomen wordt in gebruik genomen door een ooievaarskoppel. Geen jonkies meer zoals we in Duitsland zagen maar toch een prachtig gezicht!

Ik ben blij dat we weer in Spanje zijn, dat betekent voor mij in elk geval beter voedsel, want wat heb ik het gehad met dat rare eten in Portugal zeg! Vooral dat vlees, vandaag had ik iets van lasagne dat bestond uit gehakt, pastavellen en smakeloze, witte saus. Tomatensaus zat er niet eens bij en in het andere prutje zaten weer rubberstukjes, jak! Mijn eetlust is niet snel getemd maar ik ben echt helemaal klaar met de Portugese keuken. Ik snap dan ook niets van die mensen die hier speciaal voor het eten komen, aan mij is het niet besteed.

6 augustus

We reizen vandaag door naar mijn zusje. Het plan was om naar Cadiz te gaan en morgen door te reizen maar omdat we eigenlijk beide niet erg in zijn voor het bezoeken van weer een stad en we Cadiz toch al wel eens opzoeken als we op vakantie bij mijn zusje zijn, slaan we dat deze keer over. We rijden naar een Romeins ruïne- stadje dat helaas net gesloten wordt als we aankomen. Dan maar op een terrasje zitten wachten tot we kunnen eten. Het is 13.00 uur maar de ober verteld ons dat we pas vanaf 14.30/15.00 uur eten kunnen bestellen. En dan hebben we het over de lunch..! Omdat het een prachtig terras is met veel groene planten en bomen met schaduw zoeken we een fijn plekje met uitzicht over de bergen. We pakken er een boekje bij en zitten al ruim een uur als de ober weer langs komt met de kaart, eindelijk eten!! Voor mij een tonijnsalade en een soort kroketjes met verschillende vullingen (spinazie + roquefort en zalm), Adriaan heeft een soort omelet met chorizo en patat. Het is verrukkelijk, ik word er helemaal blij van, vooral als ik ook nog chocolademousse krijg als toetje 😃  Na zo’n 3 uur op het terras blijf ik met alle liefde nog een poos zitten en ze vinden dat hier ook heel gewoon: siësta, ik kan er wel aan wennen! Maar als we nog naar mijn zusje willen vandaag moeten we echt door. De bergen zijn hier behoorlijk hoog, prachtige routes maar smalle en steile weggetjes. Als we eindelijk weer bebouwing zien zijn we al bijna op onze plek van bestemming. We halen nog wat lekkers bij de winkel en melden ons dan gauw bij de familie Martelli.

Wat zijn mijn nichtjes en neefjes weer gegroeid zeg! Anderhalf jaar is erg lang op het leven van 9-14 jarigen... Mijn nichtje en petekind van 12 is me inmiddels al voorbij gegroeid, ze is nu 1,82 meter wat heel lang is voor Spanjaarden (en voor Nederlanders!) Het is fantastisch om iedereen weer te zien en alhoewel we moe zijn kletsen we een eind weg en eten we pas na 23.00 uur... Overbodig om te zeggen dat we laat op bed lagen.

7 augustus

Omdat de kids hier 10 weken vakantie hebben vanwege de extreme warmte zomers, is de familie al helemaal gewend aan het niets doen. Beetje rond hangen, wat knutselen of vroeg op de dag met Pom, de hond lopen. Als het te warm is wordt er verkoeling gezocht in het kleine zwembad in de buurt of aan het einde van de middag op het strand om de hoek. We besluiten vandaag de sleur te doorbreken door bij Estepona een rivier te beklimmen. Het water staat daar zomers zo laag dat je rustig tussen het water door over de keien kunt klimmen. Het is een uitje dat Rieneke al eens met vrienden heeft gedaan, dus zij weet het beginpunt van de tocht. Helaas mogen we niet tot het eindpunt doorrijden en moeten we al ruim 3 km lopen in de hitte voor we aan de echte tocht kunnen beginnen. En het is erg warm!! De kids klagen al snel en eigenlijk komen we zelf ook al gauw in de verleiding om het hele spektakel af te blazen, maar we zetten toch door en als we een keer in de rivier staan blijkt het geweldig te zijn. Het is er bijzonder mooi maar nog (veel) belangrijker: er zijn waterpoelen! En het water is best koel, want er staat op sommige plekken nog redelijk veel water waar we niet eens in kunnen staan en daardoor kunnen we lekker afkoelen. We genieten van het uitzicht en de spelende kinderen. We vinden de huid van een slangetje die we te drogen hangen (en vervolgens vergeten mee terug te nemen) en zien allerlei waterleven. Als we uitgespeeld zijn lokken we de kinderen mee terug door ze ijsjes in het vooruitzicht te stellen. Dat helpt wel om de boel in beweging te krijgen, maar door het warme weer en de hoogteverschillen onderweg zijn we allemaal bekaf als we eindelijk bij de auto’s zijn. Maar daardoor smaken de ijsjes des te lekkerder! Thuisgekomen ploffen we allemaal neer en er komt weinig meer uit onze handen dan het opwarmen van left- over prakjes en kant en klare maaltjes uit zakjes. We eten vroeg en daarna hangt de ene helft voor de tv en de andere helft wacht buiten tot het eindelijk wat begint af te koelen. 

8-12 augustus

Want went dit vakantieleventje in Spanje snel zeg! We slapen ‘s ochtends lekker uit want we kletsen tot in de vroege uurtjes met een glaasje (of een paar 🙃) cava, Spaanse wijn met een beetje prik. En we hebben heel wat bij te kletsen, het is anderhalf jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen en kletsen kun je wel aan ons over laten. De kinderen beginnen langzaamaan weer wat aan ons te wennen en we hangen ‘s middags op de bank met een boek, puzzel of afstandsbediening. Als het te doen is eten we buiten in de schaduw op Spaanse tijden: rond 14.00 uur en rond 21.00 uur.

We kletsen over onze jeugd en onze dromen en we hebben een heerlijke tijd. We gaan niet veel de deur uit. Vaak verkletsen we onze tijd en even vaak is het gewoon te warm en zijn we te lui om ook maar iets te ondernemen. Op zondagochtend gaan we even naar het marktje in de haven in de buurt, we hangen een ochtend op het strand om af te koelen in de ijskoude oceaan: lekker! Zus knipt op een middag Adriaan zijn haar als ze toch die van haar zoon knipt. En we eten ijsje, heel veel ijsjes, de voorliefde voor ijs zit in de familie blijkt...

Mijn prachtige half Italiaanse neefje en nichtjes ga ik niet showen op de foto’s bij dit blog, dat vind mijn zusje niet zo leuk. Wel vind je een foto van zuslief en mij samen. Ze is niet zo weg van internet, ze wil haar kinderen zoveel mogelijk beschermen en dat kan ik ook wel weer waarderen. We zijn bijna een week in dit vakantieritme als we besluiten dat het tijd wordt om door te trekken. Met een grote glimlach en een beetje een zeer hartje knuffelen we de hele club gedag en stappen weer in ons trouwe huisje.