Deel 2, na de stilte

Tussenstop!

We zijn even een poosje ‘uit de lucht’ geweest, dit had verschillende oorzaken. De belangrijkste was wel omdat een oud collega afscheid nam en ik daarbij als verrassing aanwezig wilde zijn. Hij leest ook de reisverslagen en het zou een beetje opvallen als we onze reis richting huis uitgebreid gingen beschrijven. Maar we zijn via Polen (één van onze nieuwe favorieten: leuke spontane mensen en een prachtig land waar we veel te kort zijn geweest!) en Duitsland naar Nederland gereisd.. 

Lekker even in ons eigen bedje slapen en Jacky knuffelen, wat was poekie blij dat we er weer waren, arm beestje. Hij moest eens weten dat we er zo weer vandoor gaan.. Ook meteen even een stapel post bijwerken grrr.. 

Onderweg van Duitsland naar Friesland zijn we al even bij onze oude buurvrouw in Meeden langs geweest, ze is inmiddels 90 en was blij dat we weer veilig thuis waren. Ze heeft het niet zo op de rest van de wereld! Verder hebben we deze week wat vrienden opgezocht, een jarig nichtje verrast door plotseling op de stoep te staan en uiteraard mijn oud- leidinggevende Albert zijn afscheid mee gepikt. Veel oud collega’s gezien en met sommigen een beetje bij kunnen kletsen tussen de drukte door. Erg leuk!! Ik ben blij dat ik erbij kon zijn en wat hadden ‘onze’ jongeren het weer goed georganiseerd!!

We zijn zelfs nog een keer het wad op geweest, Adriaan met de club en ik met een vriendin. Toen wij (Jeanet en ik) op de dijk nog even zaten na te genieten op een bankje kwam Adriaan net terug van de tocht met de club. Zo zag ik toch nog even wat collega’s 😀 Altijd leuk! Adriaan had gelukkig ook nog even tijd om zijn familie op te zoeken, extra leuk omdat de dag voor ons vertrek Saskia en Isis uit Los Angeles aankwamen in Groningen. Heeft hij zijn zus en nichtje toch even kunnen zien. Al met al een leuk maar druk bezoek aan huis en we waren er dan ook helemaal klaar voor om er weer op uit te trekken!

30 juni, weer op pad 😃

KM: 9810, weer: zomers, niet te warm

Daar zitten we dan! Lekker op een kleine camping tussen de vogeltjes en de duiven, dat zijn Adriaan’s lievelingsvogels (maar niet heus!) We hebben net anderhalve week thuis doorgebracht. Ook leuk hoor maar we zijn blij dat we weer onderweg zijn! Arjo (broerlief) heeft toevallig nu vakantie en dus besloten we spontaan om de reis te beginnen met zijn drieën. Arjo heeft zijn festivaltent dus in zijn auto gegooid en zijn koffer gepakt en wij hebben zelf een dikke stapel winterkleding vervangen door een zeer bescheiden zomer- garderobe. De bus is daardoor iets minder zwaar beladen als tijdens ons vorige tripje richting Noorden. En de kano’s hebben we thuis gelaten zodat we beter kunnen luchten in de warme landen. We zijn vandaag naar Dordrecht verhuisd, naar een kleine camping tussen het stadscentrum en de Biesbosch in. 

Arjo’s tent stond snel want dat is zo’n gooitent die meteen in model springt zodra je hem uit zijn tas trekt. Nu maar hopen dat we hem weer in elkaar krijgen als we weer vertrekken vanaf deze camping en doortrekken naar Normandië. Voorgaande keren hebben festivalgangers Arjo geholpen de boel weer in de draagtas te krijgen maar nu moeten we er echt zelf aan geloven! 

Na lopend een frietje te hebben gehaald in het winkelcentrum in ‘de wijk’ zijn Arjo en ik nog een wandelingetje gaan maken van 4 km en nu zitten we met een bakje thee en folders over Dordrecht van het mooie weer te genieten. 

1 juli, dagje Dordt

Weer: prima! Halfbewolkt en een graad of 20

Nadat Arjo een broodje uit de plaatselijke Appie Heijn had gehaald en we allemaal een ontbijtje achter de kiezen hadden vertrokken we lopend richting centrum. 

Dordrecht is een beetje zoals Appingedam, een klein Venetië. Van die smalle, hoge panden met de onderkant in het water. Als het erg hoog water is staan de kelders onder water. Wel prachtige panden, veel panden zijn zo smal omdat vroeger de belastingen bepaald werden aan de hand van de breedte van gebouwen: hoe smaller de voorgevel, hoe goedkoper het werd. Het smalste pand in het centrum is nog geen 3 meter breed maar wel 4 verdiepingen hoog! Met een rondvaartboot hebben we na flink wat geslenter een tochtje over het water gemaakt, tussen (en onder!) de gebouwen en pleinen door. Er hangen schilderijen onder de prachtige bruggen die soms steunen op mooie gietijzeren bogen.

Na heerlijk gegeten te hebben bij een Italiaans restaurant (altijd goed!) zijn we weer richting camping gelopen. Ik maakte onderweg terug nog een grapje over de veiligheid in deze stad toen er een opstootje ontstond: een groep jongeren zat twee politie agenten uit te dagen op onze route. Een andere politieauto kwam er al aan ter versterking en de sfeer was wat ongemakkelijk. Ik vroeg een paar jongeren die het tafereeltje zaten te bekijken of we er lang konden. Ze wezen ons een alternatief pad zodat we niet hoefden te wachten tot de onrust over was. Enkele jongeren lagen namelijk languit op de weg de hele boel te versperren en er werd veel geschreeuwd door de groep druktemakers. Bovendien lag het bezaaid met fietsen, dan maar liever even omlopen.. Veilig en wel kwamen we weer de camping terecht. Nu zitten we met thee/ bier in de camper en voelen de 20 loop- kilometers in onze beentjes.. Moe maar voldaan! Morgen naar de Biesbosch 😃

2 juli, de Biesbosch

Weer: mooi, warm en zonnig.

Tijdens het ontbijt krijgen we visite van een moeder eend met 5 baby’s: té schattig. Ze komen gewoon naar je toe, je kunt ze zelfs voorzichtig aaien. Oppakken lukt niet ontdekt Arjo, dan glippen ze snel weg. Na een poosje komt er een kindje met papa ook op het tafereeltje af. Wij denken nog: ‘nog maar even genieten want dit gaat niet lang meer duren’, maar het kleine jongetje gedraagt zich boven verwachting. Alleen dat fifi- hondje dat er ineens wild blaffend aan komt niet! Mijn hart klopt in mijn keel maar vlak voor de vluchtende ukkies blijft hij plotseling staan, druk kwispelend, hij doet ze niets. Arjo stond al klaar om Fifi in zijn nekvel te grijpen maar dat bleek dus niet nodig. Hond verdween weer (geen baasje gezien) en het kind en wij bleven achter in de leegte.

Dan maar op pad. Met de auto trokken we naar het infocentrum van de Biesbosch die in een Hollands en Brabants deel is opgesplitst en beide hebben hun eigen bezoekerscentrum. Wij bezoeken het Hollandse deel. Daar besluiten we een vaartochtje te maken met een fluisterboot. Een man met een opvallend mooie stem verteld van alles over het gebied en wijst ons oa op een bever die door het kanaal zwemt. Het is een mooie tocht die ongeveer een uur duurt en waarna de mannen vinden dat we het gebied wel hebben gezien. 

We konden nog door naar de Brabantse Biesbosch maar daar was het bezoekerscentrum gesloten. In plaats daarvan besluiten we een bezoekje te brengen aan Kinderdijk, om eerlijk te zijn wisten we helemaal niet dat deze molens hier in de buurt waren! De reclameborden van Kinderdijk langs de weg maakten dat we internet weer op doken en meteen was duidelijk dat we in de buurt van wederom een Unesco werelderfgoed waren.

We hebben er lekker rondgewandeld, een prachtig fotogeniek plekje dus hobby fotograaf Arjo kon zijn lol op! ‘S Avonds Hollandse pot klaargemaakt: aardappelen, gehaktballen en witlofsalade: njummie! Morgen gaat de wekker vroeg maar toch liggen we laat in bed. Ach, wat maakt het ook uit 🙃

3 juli, Frankrijk here we come!!

KM: 10.406, prima reisweer.

Yes! We gaan naar Frankrijk, jeugdsentiment ten top. Adriaan en ik zijn als kind beiden wel eens op een camping in Ile de Noirmoutier geweest aan de Atlantische Oceaan- kust. Ik ging niet heel vaak, de eerste keer was ik waarschijnlijk al 9 jaar. De laatste keer waren alleen mijn moeder en mijn jongste broertje Siep nog mee. En Adriaan! We waren toen begin 20. 

We vertrekken richting Normandië, meteen een rit van ruim 600 KM. Het gaat naar verwachting buiten de snelwegen om zo’n 7 uur duren. Paar pauzes erbij, dit wordt een lange dag! We passeren vandaag met ons busje ook de magische grens van 10.000 KM, gereden vanaf half april toen ons avontuur begon.

Het is een heel eind rijden maar wat is de rit mooi!! België zijn we zo door en in Frankrijk wordt het rustiger op de weg en komen we door mooie landelijke gebieden, echt zoals in mijn herinneringen. Wat ik me niet kan herinneren zijn de oude dorpjes met de prachtige vakwerk- huizen (van die geraamtes van balken die dichtgemetseld zijn zoals je in Duitsland ook nog veel ziet). Jammer dat we geen tijd hebben om even rond te kijken. Ik maak een aantekening in mijn telefoon van de mooiste plaatsjes, wie weet!

18.30 uur komen we aan op de camping die we geboekt hebben, een half uur voordat de receptie sluit. We krijgen een prima plekje, omzoomt met laurierstruikjes van ongeveer 1,5 m hoog. De boel staat al snel en dan kunnen we op eten uit! Het campingrestaurant blijkt dicht en ook in het dorp blijken alleen pizzeria’s open (hebben we net gegeten) en een visrestaurant (geen favoriet van Adriaan). Uiteindelijk op de valreep maar de supermarkt in gerend voor wat groente en dat gegeten met BBQ worstjes die we nog in de koelkast hadden. Prima hap! Tegen 21.30 uur nog een strandwandeling gemaakt want de camping staat direct aan de Atlantische Oceaan: super!!!

Ondanks het vele reizen toch een prachtige dag..

4 juli, Normandië

Om te beginnen hebben we heerlijk geslapen op ons ‘thuis voor 5 nachtjes’. Uitgerust begonnen we de dag waar meteen het eerste ‘probleem’ zich voordeed: want waarmee te ontbijten? We kunnen brood bestellen bij de campingwinkel maar dat moet een dag van tevoren en die was gisteravond al dicht. De supermarkt is niet op loopafstand, dus maar een powerreep voor Arjo en mij, Adriaan had nog een muesli ontbijtje voor zichzelf.

Daarna zijn we in de auto gestapt richting de beruchte D-Day stranden. We hadden een boekje gekocht maar eigenlijk heb je die helemaal niet nodig want je ziet overal bordjes met uitleg als je langs de kustweg rijdt. We hebben heel wat monumenten gezien, allemaal goed zichtbaar door de  vlaggen van in elk geval Engeland, Canada en Amerika die hoog boven de monumenten uittorenen. De meeste indruk maakten Pointe du hoc (een hoge klif waar de geallieerden bij omhoog moesten klimmen terwijl ze van boven door de Duitsers werden bestookt) en de Amerikaanse begraafplaats waar ruim 9000 gesneuvelde Amerikaanse soldaten liggen op velden vol strakke witte kruizen en sterren (voor de Joden onder de slachtoffers). Veel kruizen waren ook voor onbekende soldaten, heftig! Op een enorm monument staan de namen van de 1500 vermiste soldaten. Het bijbehorende bezoekerscentrum hebben we ook bezocht, een aantal soldaten worden daar op informatieborden voorgesteld, zoals de zoon van president Roosevelt en de vier broers op wie ‘saving privat Ryan’ is gebasseerd. Erg indrukwekkend allemaal! In totaal liggen er zo’n 100.000 WOII soldaten begraven in Normandië, de meeste Duitsers en Amerikanen.  

Omdat D-day dit jaar 75 jaar geleden is hangen in veel lantarenpalen in Normandië de foto’s van soldaten die onderdeel hebben uitgemaakt van D-day en overal aan gevels van huizen en hotels Amerikaanse, Canadese en Engelse vlaggen naast de Franse.

We hebben zoveel gezien dat de dag voorbij was terwijl we Utah beach nog niet hadden bereikt. Onder de indruk hebben we ergens in een chauffeurscafe (heerlijk!!) gegeten en we zitten nu met een bak koffie in de camper. Buiten is het wat aan de koude kant, vooral vanwege de wind.

Misschien krijgen we later deze week nog kans om Utah op te zoeken, anders hebben we in elk geval gezien wat vroeger zoveel indruk op ons maakte en begrijpen we weer waarom!

5 juli

Daar zit ik dan! Het is bijna donker en ik heb me terug getrokken om nog even iets te schrijven voor we naar bed gaan. De mannen zitten nog buiten in het donker. We hebben vanavond na onze strandwandeling nog heerlijk buiten kunnen zitten met thee en wijn, het was een prachtige zonnige dag en het is nog steeds heerlijk buiten zitten. 

Overdag hebben we het stadje Caen opgezocht. De helft van de gebouwen van Caen is zwaar beschadigd of zelfs ingestort tijdens D-day en de dagen erna. Het was een van de grote doelwitten van D-day: de Duitsers uit Caen verdrijven en een luchthaven overnemen. Toch staat er nog veel moois! Zoals kerken uit de 11e eeuw en een enorm kasteel uit dezelfde tijd. indrukwekkend oud vind ik. Ook staat er nog een stukje van een kerk die bijna volledig is weg gevaagd tijdens WOII, er staat alleen nog een stukje muur met van die typische mooie bogen. Ook weer zo’n extreem oud gebouw van rond 1100. We hebben rondgewandeld en er was een leuke markt met onder andere vintage kleding en veel verschillende kraampjes met werkelijk van alles en nog wat. Niet zo’n saaie braderie markt waar je steeds hetzelfde tegen komt. We aten in het centrum in een zijstraatje bij een vegetarisch restaurantje verrukkelijke curry en ‘crumble’ (groente met krokante kruimels). Een leuk tentje met een bijzondere hippie look: leuk en super druk wat meestal een goed teken is wat ons betreft. Volgens mij begint het zo langzamerhand wel op te vallen dat ik nogal veel schrijf over eten 😁 Als ik ‘s morgens wakker word is eten het eerste waar ik aan denk en na een maaltijd ben ik in gedachten al bij het volgende eetmomentje. Vergeef me dus maar dat ik zo vaak over het heerlijke eten schrijf, het is een belangrijk onderdeel van mijn dag...

6 juli, le Havre en zo...

Vandaag richting le Havre, een havenstad op zo’n 100 km van onze camping. Maar eerst trekken we nog wat verder door naar Etretat, een dorpje iets verderop langs de kust. Het dorp staat bekend om zijn prachtige uitzichten en krijtsteen rotsen. Als we onze auto iets buiten het dorp hebben geparkeerd op een enorme parkeerplaats (deze plek trekt duidelijk bezoekers!) zien we allemaal locals met tassen en kleden lopen. We lopen dus maar dezelfde richting uit en kijken onze ogen uit in het leuke, kleine dorpje. Wat we echter niet wisten is dat je, zodra je door het hoofdstraatje heen gelopen bent, direct aan de zee staat met een uitzonderlijk mooi uitzicht op prachtige krijtsteenrotsen. Het doet Grieks aan en lijkt helemaal misplaatst bij alles wat we tot nog toe gezien hebben in Frankrijk. Het strand bestaat uit keitjes en we lopen een eind langs het strand, de kleur van de zee is prachtig, waarschijnlijk omdat door de stenen het water niet troebel wordt zoals bij zandstranden. We zijn erg onder de indruk en schieten heel wat foto’s van deze bijzondere plek. We hebben ons uiteindelijk na een paar uur met moeite losgerukt van de mooie plaats want le Havre staat op het programma. We hadden al op internet en in een reisboek gelezen dat deze stad met 300.000 inwoners bijna volledig is plat gebombardeerd in de tweede Wereldoorlog. We gaan dus met gemengde gevoelens heen want we houden juist erg van oude, karakteristieke binnensteden. Het centrum van de stad is helemaal opnieuw opgebouwd mbv een architect: die heeft er eigenlijk een soort betonnen stad van gemaakt. Heel ruim opgezet, met brede wandelpaden, weinig auto’s en mooie groene parkjes met veel planten. Maar verder vooral veel beton, zoals betonnen flatgebouwen, een betonnen plein richting het water, inclusief mooie betonnen skatebaan waar veel gebruik van gemaakt wordt en een betonnen kerk. We weten alledrie niet zo goed wat we ervan moeten vinden, de parkjes zijn mooi, de stad ligt direct aan de Atlantische Oceaan en er is een mooie haven voor de pleziervaart. Er zijn nog wat mooie oude gebouwen overgebleven maar eigenlijk vinden we het alles met elkaar net niks. Er lijkt geen ziel in te zitten of zo. En dat terwijl het uitgeroepen is tot Unesco werelderfgoed vanwege de bijzondere manier waarop de stad is opgebouwd na WOII, het is in elk geval heel anders dan andere steden die we kennen en het is nergens mee te vergelijken wat ons betreft.  Het zal wel aan ons liggen maar binnen 2 uur rijden we de parkeerplaats alweer af op zoek naar mooiere plekjes. En die vinden we op nog geen 15 km van le Havre in het dorpje Honfleur.

Wat een schitterend dorpje zeg!! Elk huis is er bijna bijzonder: leistenen daken en muurbekleding, vakwerk (houten frames opgevuld met stuc) in de prachtigste kleuren en een enorme houten kerk met houten plaatjes als dakpannen, net als bij de staafkerkjes in Noorwegen maar dan enorm groot. Verder een schattig  haventje met rondom mooie oude pakhuizen. Heel veel kleine terrasjes langs de kade maken het  nog eens extra sfeervol. Er wordt veel plaatselijke kunst verkocht, daar staat het dorpje om bekend: het dorpje is zo mooi dat veel kunstenaars er heentrekken om te werken en hun producten te verkopen. Heel begrijpelijk, wij worden er ook heel blij van om hier rond te lopen 😃

Topdag!!

7 juli laatste dag voor Arjo

Omdat we niet alle D-day stranden hebben kunnen bezoeken op 4 juli zijn we vandaag alsnog richting Utah beach en Sainte Mere Eglise gereden. Sainte Mere eglise is vooral bekend vanwege de parachutist die in de kerktoren bleef hangen en uiteindelijk gered en gevangen genomen werd door Duitse soldaten. Enkele dagen later wist hij alsnog te vluchten en overleefde de strijd om Normandie. Ter herinnering aan deze gebeurtenis hangt er een parachute met een soldaat op de plek waar hij terecht kwam. Ook zijn de parachutisten vereeuwigd in een glas in lood raam in de kerk (er bleef namelijk nóg een parachutist hangen aan de kerk maar deze wist zichzelf los te snijden waardoor hij gewond maar levend dekking kon zoeken). Na deze kerk te hebben bezichtigd zijn we het museum aan de overkant van de straat in gegaan, het airbornmuseum, geheel gewijd aan de invasie via de lucht. Zeer indrukwekkend! We zien bijvoorbeeld een zweefvliegtuig die echt werd ingezet. Meer dan 1300 van deze vliegtuigen zijn ingezet tijdens D- day. Ze bestaan uit een metalen frame met hout en stof omspannen en zo tot een vliegtuig geknutseld. Ze werden door andere vliegtuigen op sleeptouw genomen om vervolgens in de buurt van het strand te worden losgekoppeld. Succes! Veel vliegtuigen raakten zwaar beschadigd tijdens het landen, met veel dode en gewonde soldaten tot gevolg. Ze kregen ook de bijnaam ‘vliegende doodskisten’. En toen moest de strijd nog beginnen! Verder verdronken soldaten in de moerassen rond Sainte Mere Eglise vanwege hun zware bepakking, soms sleepten ze wel 70 kg extra mee.

Na het museum zijn we doorgereden naar het strand, hier staan veel monumenten, mooie beelden van soldaten in actie en weer een museum waar wij niet in zijn geweest. Het stikt hier van de musea en het kost echt werk om uit te zoeken welke de moeite waard zijn voor ons. Maar we zijn tevreden en hebben inmiddels genoeg zware kost voor 1 dag. In Arromanches hebben we een hartige pannenkoek gegeten (en Adriaan ook nog een zoete als toetje) want er zijn hier erg veel crêperies. Rond 22.00 uur waren we terug bij de camping om te toasten op de reis. Op een goede terugreis voor Arjo en een goede vervolgreis voor Adriaan en mij. Alledrie verlaten we morgen de camping maar in tegengestelde richting.