Hoogseizoen

8 juli, just the two of us...    KM: 10.552

7.15 uur ging de wekker. Om 10 uur moeten we weg zijn van de camping en bovendien wil Arjo op tijd vertrekken. Hij probeert vandaag in een ruk naar huis te rijden, als dat niet lukt duikt hij nog een nachtje in een hotel in Zuid Nederland. Zijn tent hebben we in Dordrecht weer in de tas gekregen met behulp van een filmpje op youtube, maar nu we het weer proberen blijkt dat we het trucje alweer vergeten zijn... Dus filmpje er opnieuw bij en dan gaat het prima. De tent gaat dus weer mee naar Nederland! Er gaat ook een tas vol spullen van Adriaan en mij mee: dingen die we toch niet verwachten nodig te hebben zoals bijvoorbeeld 2 paar schoenen van mij. Of eigenlijk 3 paar want ik had ook nog een paar schoenen gekocht afgelopen week 🙈

Nadat we samen nog een laatste bak goede koffie hebben gedronken (die maken we met het espresso apparaatje op luchtdruk dat Adriaan ooit voor in de boot en kano kocht) zwaaien we Arjo uit. Aan al het goede komt een eind en Arjo moet volgende week weer aan het werk.

Nadat wij ook klaar zijn voor vertrek rijden we richting Valognes, een plaats een beetje het binnenland in. We hebben de hele kustlijn in het gebied waar we zitten al bekeken met Arjo dus dat kunnen we nu overslaan. Valognes is de hoofdstad van de regio maar stelt eigenlijk niet zoveel voor. Wel is er een mooi oud centrum waar we wat rondscharrelen. En er is een ruïne te bezichtigen van een badplaats uit het begin van de jaartelling, dat is wel erg oud en dat maakt het indrukwekkend, er staat zelfs nog een stuk muur overeind. De camper hebben we op de gemeentelijke stadscamping voor campers gezet. Vreemd genoeg staan er weinig campers terwijl het hoogseizoen inmiddels echt wel van start is. Misschien omdat het niet direct aan de kust is, het valt ons tot nog toe sowieso wel wat mee met de drukte. 

We vinden een mooi restaurant, maar de keuken is nog niet open. Dan eerst maar een drankje! Adriaan een biertje en ik een cocktail die wel heel erg naar rum smaakt. Na drie slokken voel ik hem al en het wordt er niet beter op, gelukkig heeft Adriaan een sterke arm... Omdat we na onze drankjes nog steeds een uur moeten wachten voor de keuken opengaat besluiten we toch maar in de camper te eten. We halen geraspte kaas in de supermarkt en eten Mexicaans, we missen het restaurant niet! Na het eten halen we nog een bak citroen- sorbetijs als toetje maar die krijgen we helaas nog niet half op. Adriaan vindt de ‘stukjes’ (citroenschil) niet te pruimen en is er al gauw klaar mee die er allemaal uit te vissen. We hebben jammer genoeg geen vriezer aan boord en we hebben geen buren op de camperplaats dus beland de rest in de prullenbak. Was Arjo er nog maar, die had het vast op gekregen 🙃 

's Avonds een film gekeken die we vervolgens op de weggeeftafel van de camping kwijt konden, weg is weg! Van Arjo krijgen we laat op de avond een berichtje dat hij veilig thuis is aangekomen: mooi zo!

9 juli AMFIBIE,      KM 10.600

Vandaag willen we naar Ile Tatihou, een kanaaleiland dicht op de kust. Zo dicht op de kust dat je er bij eb naar toe kunt lopen. Je kunt ook met een amfibie- voertuig, dan ben je er binnen 10 minuten. Omdat het te laat is om te lopen en het voertuig een erg grappig apparaat is gaan we met de boot naar het kleine eilandje met zijn bunkers, een rond fort, cactussen en heel veel vogels. We bezoeken ook het museum op het eiland, deze gaat over gezonken schepen, zeedieren en boten die in deze omgeving gevaren hebben. Best leuk om te zien. We zien in de natuur op het eiland jonge zeevogels, erg schattig. Ze zijn dan nog grijs met zwarte vlekjes zodat ze niet opvallen tegen de rotswand.  Adriaan zet nog een mini- vogeltje (jong musje?) op een veiliger plekje. Het beestje was midden op het pad beland en niet van plan nog te verkassen. We waren bang dat het onder de voet zou worden gelopen, dus toch maar even ingegrepen in de natuur.. De tijd vliegt voorbij en tegen 18.00 uur staan we weer aan vaste wal.

We gaan op zoek naar een mooie plek om te eten en eventueel te overnachten en komen op een prima plek terecht met uitzicht op een bijzondere vuurtoren en de zee, niets mis mee dus 🤩

We eten in de bus en gaan dan nog even de buurt verkennen en dan is er alweer een dag voorbij gevlogen..

10 juli  Cherbourg,          KM: 10.631

Dat was lekker wakker worden vanmorgen! Met de op een na hoogste vuurtoren van Europa in zicht drinken we een kop koffie en besluiten dan richting Cherbourg te gaan. Lekker dichtbij dus weinig reistijd kwijt. Algauw staan we op een parkeerplek bij de oude haven, direct naast museum ‘La cite de la mer’. Het is een duur museum maar we besluiten er toch heen te gaan. Het Art- deco gebouw is de moeite waard en verder gaat het oa over onderzeeërs en dat vindt Adriaan interessant. Ook is er een deel over de Titanic die voor zijn ondergang haven Cherbourg nog heeft aangedaan om reizigers op te pikken. Eigenlijk zijn het een aantal musea ineen: er is ook nog een deel over het leven onder water inclusief grote aquaria en een expositie vanwege 75 jaar D-day. We kunnen ronddwalen door een onderzeeër van ruim 120 meter (!) Inclusief een Nederlandse audiotour (zo’n telefoon die commentaar geeft over wat je ziet. Het exemplaar dat we hier krijgen is een soort telefoon die je voor je oor moet houden en leidt je het hele schip door). Als we klaar zijn in het museum is het inmiddels tegen 16.00 uur, je kunt in dit museum echt een hele dag rondstappen. We lopen nog even de heuvel op voor een mooi uitzichtpunt over de stad. Ook gaan we even langs bij de VVV waar we door een Engels sprekende vrouw worden geholpen. En dat is fijn, want opvallend veel mensen spreken hier geen Engels en wij spreken opvallend weinig Frans, vooral gelet op de 4 jaar Franse les die ik heb gehad op de MAVO 🙈.. We hebben wat vragen over een wandelpad langs de kust waar we over gelezen hebben. Ze geeft ons een kaartje mee met de diverse opstappunten langs de route. Omdat de totale tocht zo’n 260 KM is, is het handig dat op de kaart de route in stukjes is opgedeeld. Je kunt dan precies zien hoe ver de routes zijn en hoe lang je er ongeveer over doet. Vervolgens eten we in een buffetrestaurant met verrukkelijke toetjes en dan wandelen we de stad nog even door, langs een enorme verwaarloosde kerk die in de steigers staat en een beeld van Napoleon.. Daarna terug naar de bus. Dit is de eerste parkeerplaats waar het helemaal vol staat met campers, sommige nemen wel 4 parkeerplaatsen in beslag!! Er zijn zelfs idioot grote campers die ook nog een aanhangwagen mee slepen. Tiny housing slaat nog niet bij iedereen aan, maar wat zijn wij blij met ons kleine busje dat overal tussen past 😂   

11 en 12 juli, wandelen langs de kust        KM: 10.676

We hebben een kleine camping gevonden aan de kust, direct aan de wandelroute van 260 KM langs de Normandische kust. Wij hebben geen zin om zo’n eind te lopen maar een paar stukjes meepikken trekt ons wel. Er schijnen spectaculaire uitzichten langs de route te zijn en dat geloven we wel na ons bezoekje aan Etretat op 6 juli, dit dorp ligt ook aan dezelfde route.

We maken ‘s middags een wandeling van ongeveer 10 kilometer, het is erg rustig en het pad loopt direct langs het strand wat erg mooi is. ‘S Avonds eten we verse frietjes die door de buurman van de camping wordt klaargemaakt, ongelofelijk vet maar wij eten inmiddels alles. We hebben er ook een worst bij besteld, alleen een beetje raar dat hij die in een halve stokbrood stopt, je weet het maar nooit met die Fransen. Kennelijk is het een manier om het overgebleven brood van de dag te verwerken want het is nogal droog en taai brood! Adriaan werkt het weg, die van mij blijft liggen nadat ik mijn worst eruit heb geplukt.

De volgende dag vertrekken we alweer van de camping op zoek naar een nieuwe plek aan de wandelroute. We komen terecht bij een grote gratis camperplek met veel ruimte. Het is alleen erg mistig dus van het mooie uitzicht is weinig te zien. Vannacht en vanochtend miezert het zelfs een beetje wat we niet echt meer gewend zijn. We vertrekken toch gewoon voor een wandeltocht, we hebben op internet gelezen dat het weer waarschijnlijk nog wel opknapt. De tocht is heel anders dan gisteren: toen was het vooral een lange strandwandeling op een verhard pad. Nu is het eerder een bergwandeling: smalle paadjes die soms flink steil zijn. Maar daar krijg je wel schitterende uitzichten voor terug! Een helder blauwe oceaan met uitstekende rotsen en weinig mensen. Wel weer een slang (grr!!), verder weinig bijzondere dieren te zien. En mooie bloemen: veel paars en geel en ook wit en roze bloemetjes sieren het pad. We eten onderweg het restant van ons Franse ontbijt dat bestaat uit stokbrood met chocoladepasta en drinken een bak koffie. Het is zweten geblazen want ik heb te warme kleding aan vanwege de mistige start van de tocht. Inmiddels is het zonnig en flink warm. Ik draag een lange broek en een UV- shirt met lange mouwen en hoge hals omdat ik gisteren verbrand ben tijdens de tocht. Veel te warm, vooral ook omdat de tocht vrij intensief is door de hoogteverschillen. Er zijn vandaag redelijk wat mensen op de been alhoewel het nog steeds veel rustiger is dan we hadden verwacht. Het valt ons ook op dat we hier weinig Nederlanders en heel veel Fransen tegen komen, het is ook wel een beetje een uithoek van Normandie en een flink stuk omrijden als je richting het Zuiden gaat. Bovendien zijn er hier weinig zandstranden te vinden, op veel plekken kun je zelfs niet eens bij de zee komen vanwege de rotsen en beschermde natuurgebieden. Weinig aan voor zon- en strandliefhebbers maar wij vinden het prima en zijn blij dat het niet zo toeristisch is als verwacht. Dat zal wel anders worden nu we langzaamaan richting Le Mont Sainte Michel gaan, na Parijs het meest toeristische gebied van het land...

13 juli, le Mont de Saint Michel           KM: 10.917

We ontbijten met vieze havermoutpap en een chocoladereep, maar dat is door het uitzicht meteen weer vergeten. De zon schijnt, er staat een lekker koel briesje en we zien Franse koeien (bruin tot crème kleurig) met kalfjes en een mooi vuurtorentje op een eilandje iets uit de kust. Verder hebben we uitzicht op het voetpad dat we al gelopen hebben. Voordat we gisteren naar bed gingen hebben we de zon nog spectaculair onder zien gaan in de oceaan. Het is nog lekker rustig op de 'camping' alhoewel we de grote parkeerplek delen met zo’n 20 campers. Fransen zijn ‘s avonds luidruchtig, maar ‘s ochtends zijn zelfs de kinderen stil 😁 Wat wil je ook, als ze hier pas om 21.00 uur eten liggen die kleintjes wel erg laat op bed..

Eenmaal onderweg besluiten we maar meteen door te gaan naar Le Mont de Saint Michel, het is niet meer zover en het wordt steeds drukker langs de kust vanwege de zandstranden waar massa’s toeristen op af komen. Ver voor we de parkeerplaats voor het kloostereiland bereiken zien we de uitstekende punt van het eiland al opdoemen in de verte. 

Via een camper- app ontdekken we dat je op de parkeerplaats van ‘le Mont’ mag overnachten, er is zelfs een speciaal deel voor campers. Het ziet er eigenlijk ook nog wel mooi uit met veel bomen en struiken die schaduw geven. Het lijkt wel een beetje op een groot park. Aan het einde van de middag staan we op een mooi plekje en we vertrekken meteen naar de rots die iets uit de kust ligt maar via een brug bereikbaar is. 

Mijn wadloophartje gaat sneller kloppen als ik de enorme zandplaat zie liggen. Met een gids de plaat over lopen kan maar dat was voor de komende twee weken al helemaal volgeboekt. Op eigen houtje gaan is levensgevaarlijk vanwege de snelle stijging van het water en de harde stroming. Het verschil tussen eb en vloed is hier 15 meter, ter vergelijking: in Nederland is het verschil zo’n 2,5 meter in het waddengebied. 

Wij gaan daarom met de shuttlebus over de lange brug en stappen vlak voor de rots uit. We hebben natuurlijk foto’s gezien van het klooster dat als een punt boven de rots uitstijgt maar in het echt is het toch weer heel anders. Smalle straatjes met winkeltjes en restaurantjes is het eerste wat we tegenkomen. En trappen, heel veel trappen tussen de gebouwen door: van klein tot groot en van breed tot zo smal dat je met je schouders aan beide kanten de muren raakt. In het klooster in de top wonen nog 12 mensen, 6 mannen en 6 vrouwen van een of andere Katholieke club. Wij kopen kaartjes voor het kloostermuseum voor morgen, dat scheelt ons een lange rij wordt ons verteld. Door schade en schande wijs geworden kijken we bij elk restaurant eerst op internet of de reviews goed zijn. Op dergelijke toeristische plekken zitten vaak veel erg slechte en super dure eettentjes. Dat blijkt ook nu, van alle hotels en restaurants op het eilandje zijn er slechts twee met een goede score. Één daarvan is dicht, dus bij de andere reserveren we voor een luxe dinertje met uitzicht op de baai!. Het eten is zo lekker dat ik foto’s maak van de gerechten, dit kunnen we thuis redelijk namaken! Rundvlees met Normandische camembert- saus bijvoorbeeld en een salade met Italiaanse ham, camembert en appelschijfjes. Wijntje erbij, ijs na: ik ben gelukkig (Adriaan uiteraard ook 😃)

Na het eten, het is inmiddels 22.00 uur, slenteren we door de rustige straatjes terug naar de bus. Dit blijkt bovendien toevallig een perfecte tijd om de zonsondergang te zien. Veel mensen staan van het uitzicht te genieten en het is dan ook betoverend mooi!

14 juli, het Klooster                KM:10.939

Ik kon gewoon niet slapen van alle indrukken. De buren die vanaf 6 uur een danceparty voor de hele camping organiseerden hielpen ook niet, het leek wel een festivalterrein!!

Maar eigenlijk was ik dat meteen alweer vergeten, want wat een bijzondere plek is dit zeg! We hebben de wekker gezet want we willen vroeg op het eiland zijn voor het museum dat om 9 uur opent. Dit om de grote toeristenstroom voor te zijn want er worden zelfs vanuit Parijs dagjes uit georganiseerd naar deze plek, ze worden de hele dag met bussen vol aangevoerd. Zelfs om 8.30 uur zijn er al best wat toeristen ‘binnen’, maar toch is het nog relatief rustig en kunnen we relaxed rondkijken en nog wat foto’s maken waarna we richting het museum gaan.

We zijn als een van de eersten binnen en hebben drie kwartier de tijd om door een bijna leeg kloostermuseum te dwalen, super!! Daarna gaan we met een Engelstalige gids nogmaals het gebouw door. Interessant hoor! Van de 7e tot de 13e eeuw is het klooster gebouwd, 600 jaar duurde het voordat het klooster er stond! Als je dus werkte aan de bouw kreeg je tijdens je leven maar een klein stukje van de bouw mee, generatie na generatie was hier druk mee. Ook heeft het klooster bijna 100 jaar dienst gedaan als gevangenis, er waren toen geen monniken op het eiland. Tegenwoordig lopen er veel mensen binnen die onderweg zijn naar Santiago de Compostella.  We komen zelfs nog een bekende tegen die blijkt hier vanuit Nederland in twee weken heen gefietst te zijn, zo’n 1000 Km! Stoer hoor, wij doen er langer over met de bus... 

‘S Middags wordt het al erg druk op de kleine rots en wij hebben alles wel gezien, dus gaan we door. We vinden een camping zo’n 80 km verderop en kunnen ons nu gaan inlezen op een nieuw Frans gebied: Bretagne. Adriaan maakt van de vrije avond gebruik om even met de bus bezig, hij werkt een roestplekje bij de voorspiegel weg. Het blijft natuurlijk wel een oud bakkie, die auto van ons en ze staan bekend om hun liefde voor roest, we hebben dus een lakstift en schuurspullen mee.