Tour du Nostalgie

Route de Nostalgie!

15 juli KM 11.135 Yves Rocher

Puur bij toeval rijden we vandaag door een schattig dorpje waar wat te beleven lijkt, er zijn veel mensen op straat. Dus we gooien de bus aan de kant en gaan op onderzoek uit. Er blijkt een festival georganiseerd te zijn. Er zijn prachtige foto’s opgehangen door het hele dorpje, ook een serie foto's uit 1900 - 1930 ongeveer. Het fascineert me dat de jonge mensen op de foto’s als ze nog in leven zijn, rond de 100 jaar moeten zijn, letterlijk een leven verder! Vreemd idee.. Verder foto’s van Praag in 1969 en foto’s van een Russische fotograaf. Het geheel wordt deels bekostigd door Yves Rocher (die van de winkels in Nederland ja!) die hier een Spa (beauty- instituut) en een museum heeft. Hij komt hier waarschijnlijk vandaan want er is hier meer naar hem vernoemd.

Wij genieten van de route die is uitgezet en van de bloemen, het dorp hangt vol met kleurige bloembakken en planten. Dat zie je in dit deel van Frankrijk trouwens veel. Als je een dorp binnen rijdt staat er vaak al aangegeven hoeveel ‘Fleurie’ sterren het dorp heeft. Aan de hand daarvan kun je zien hoe kleurrijk het dorpje is. Het is leuk om tegen dit soort onverwachte extraatjes op te lopen ook al lukt het door dit uitstapje niet ons einddoel van de dag te bereiken. Dat maakt natuurlijk niets uit, we maken gewoon een extra tussenstop en zien morgen wel weer!

16 juli, KM: 11.215

Over uitstapjes gesproken: vanmorgen bij het ontbijt besloten we dat we wel even naar Nantes konden gaan. Zo gezegd, zo gedaan. De auto is snel geparkeerd op nog geen 3 km van het centrum, als het laat wordt kunnen we hier vannacht ook nog blijven staan. Nantes is leuk, maar er zijn 3 dingen waardoor de stad zich wat ons betreft echt onderscheid van andere plaatsen waar we geweest zijn. Ten eerste is er een monument/ memorial voor de slachtoffers van de slavenhandel: er blijken hier meer dan 2 miljoen slaven te zijn vervoerd via de haven van Nantes!! En wij maar denken dat zo ongeveer alle slaven direct van Afrika naar Amerika werden verscheept. Het is een groot en indrukwekkend monument.

Het tweede dat hier opvalt is een groene lijn op de weg die een 16 KM lange wandel- of fietstocht aangeeft door de stad. Deze lijn brengt je langs alle 53 bezienswaardigheden van musea tot kerken tot bijzondere winkelstraatjes. En het derde is de ‘Jules Verne’ vibe. Er staan meerdere draaimolens maar dan met hele bijzondere voertuigen erop. Geen plastic bootjes, vliegtuigen en paarden maar de creaties draaien hier vooral om techniek. Er beweegt ook van alles, erg leuk om te zien. Daarnaast is er een grote hal waar een gigantische olifant rondjes loopt, ook zo’n Jules Verne- achtig ding. Het is 12 meter hoog en spuit water op het publiek, heerlijk want het is 38 graden vandaag. Iedereen die de Reuzen in Leeuwarden vorig jaar heeft bezocht: zoiets dus alleen dan werd het geheel hier door een machine aangedreven ipv door mensen.

Als we moe zijn van het lopen en de warmte gaan we terug naar de bus. We besluiten de spits af te wachten en dan nog een stukje door te rijden, de drukte uit. We eten bij IKEA, vanmiddag hebben we al erg goed gegeten bij een Cambodjaans restaurantje en gewone restaurants gaan hier pas op zijn vroegst om 19.00 uur open. Om 20.30 uur staan we op een rustige parkeerplaats voor campers, in de schaduw wat vooral morgenochtend erg lekker is. 

17 juli KM: 11.295

Vandaag doen we iets waar ik al heel lang naar heb uitgekeken: we reizen door naar Ile de Noirmoutier, een schiereiland waar je bij eb over de oceaanbodem heen kunt rijden. Er is een heuse asfaltweg aangelegd zodat je steeds bij eb enkele uren veilig de oversteek naar het eiland kunt maken. Als je tenminste op de weg blijft! Er zijn veel locals die langs de weg in het zand/ slik parkeren om schaal- en schelpdieren voor hun avondmaal bij elkaar te sprokkelen. We zien auto's door waterplassen waden en een auto tot de assen in de blubber staan 🙈 Nog los van het vastzitten lijkt het me ook niet erg fijn voor de auto. Metaal en zout water gaan niet bijster goed samen.. Ik zou hier niet snel een auto kopen! Er is ook een brug naar het eiland maar dat is uiteraard niet hetzelfde. Wij raken veilig aan de overkant en parkeren daar de auto om nog even met de pootjes op het weggetje te kunnen staan, leuk!

Wat dit bezoek echter extra bijzonder maakt is dat ik hier als kind 2 x heen ben geweest op vakantie. Het hele gezin ging mee en volgens mij zelfs nog wat aanhang van mijn oudste broers en zus. Ik zal tussen de 8 en 12 jaar oud geweest zijn en dit waren mijn eerste vakanties. EVER! Er is dus sprake van enorm jeugdsentiment en het zien van alleen maar de naam ‘Noirmoutier’ maakt me al gelukkig. Zodra ik de foto van het ‘weggetje onder water’ in de familie- app deel zie ik dat de nostalgie van Noirmoutier niet alleen in mijn hoofd leeft, er komt veel reactie en mijn zus Johanna schrijft ‘heimwee’. 

Alleen de naam ‘Noirmoutier’ doet me al glimlachen: ik ben er gewoon ECHT! Ik wil wel 3 uren aan de kant van de weg naar ‘het weggetje’ zitten staren. Adriaan is hier toevallig ook geweest als kind maar deelt mijn sentiment minder. Hij heeft het gezien en klaar is kees. Als hij zijn moeder een foto stuurt heeft die geen idee meer dat ze hier vroeger eens een dagje geweest zijn. Ik heb de foto's ooit zien staan in het familie- fotoboek dus Adriaan verzint het niet. Grappig hoe verschillend we dit eiland beleefd hebben. We lopen terug naar de bus en rijden dan het eiland verder op. We maken een korte stop bij een zoutfarm, die je hier veel ziet, maken een foto en rijden door. Het eiland is veel groter dan ik had gedacht, ruim 20 km is het naar de andere punt.

We lunchen bij een supermarkt- restaurant (die hebben goedkope 3 gangenmenu's waarbij je ook meteen wat groentevariatie krijgt in de vorm van een saladebuffet) en rijden dan door naar het stadje met dezelfde naam als het eiland. Het is een klein maar levendig stadje dat veel toeristen trekt. Veel leuke, kleine winkeltjes, een getijden- riviertje dat nu droog staat en vol ligt met bootjes en allerlei restaurantjes. Als we zijn uitgekeken (Adriaan dan, ik wil elke souvenirwinkel nog wel 10 keer in en alles kopen waar Noirmoutier op staat!) gaan we een half uurtje naar het riviertje zitten staren. Het water zien we omslaan van eb naar vloed, dat gebeurd binnen een paar minuten. Een half uur later staat er wel een halve meter water en zien we de eerste bootjes al voorzichtig door de geul varen. We verbazen ons weer over de snelheid waarmee het water zich hier verplaatst. Op de andere kant van het eiland staat een camping direct aan zee en deze punt van het eiland steekt recht de oceaan in. We besluiten te kijken of we hier een nachtje kunnen staan en gelukkig is er nog wel plek. We parkeren de camper en met het geluid van de branding in onze oren doen we een rondje over het terrein. Daarna slenteren we naar het drukke haventje op nog geen halve kilometer van onze overnachtingsplek. Er zijn wat winkeltjes, vissers in de weer en veel restaurantjes. We eten wat, en genieten van alle drukte. 

En we slapen op het eiland van mijn jeugd 🤩 

18 juli.    KM: 11.489

Al stonden we niet in de schaduw vannacht, we konden lekker uitslapen want het was bewolkt. Dat scheelt al gauw een graad of 10 in de ‘slaapkamer’. Na de douche vertrokken we alweer van mijn geliefde eiland. Onderweg naar de brug die ons van het eiland af zou voeren zag ik ineens een plaatsnaambordje met Barbatre erop. Ik werd helemaal enthousiast: “daar stonden we vroeger op de camping!” riep ik uit en zuchtend verlaat Adriaan de weg richting het dorpje. Ik herkende helaas helemaal niets meer maar ach, dat maakte me ook niet uit. Weer een stukje geheugen opgefrist, mijn oudere broers weten vast meer te vertellen 😁

We gaan nog even door een autowasstraat om het zout weer van ons busje af te laten spoelen en vertrekken dan over de brug het eiland af. We rijden een flink eind, steeds zijn er stukken weg afgezet waardoor we behoorlijk om moeten. Dat vindt de navigatie dan weer ingewikkeld waardoor die ons steeds langs omwegen weer terug wil sturen. Uiteindelijk bereiken we toch nog la Rochelle, een havenstadje langs de kust. We parkeren de bus bij een kerk en lopen een kwartiertje tot we midden in het centrum staan. Wat een leuke plek zeg, erg fotogeniek ook! We shoppen wat, lopen de pier op tot het einde en kijken een poos uit over de zee met zijn vele zeilboten, roeibootjes en toeristenboten. Je kunt vanaf hier namelijk naar Ile  d‘Oleron of naar ford Boyard (bekend van een avontuurlijk spelprogramma op de televisie van jaren geleden met dezelfde naam)

Omdat wij morgen een boot op het programma hebben staan slaan wij de vaaruitjes over, er is zo al genoeg te zien. Er zijn bijvoorbeeld veel optredens van straatartiesten wat erg gezellig aandoet en er zijn erg veel mensen op de been zonder dat het te druk wordt.

We eten bij een leuk Chinees tentje en halen nog een softijs in de stad voor we weer naar de camper gaan. Die softijsjes hebben ze hier in veel smaken: Nutella-pistache bijvoorbeeld of chocolade- karamel. Adriaan wil altijd gewoon naturel softijs, ik ga voor cassis- citroen, echt verrukkelijk!! 

19 juli        KM: 11.593

Vandaag gaan we richting Soulac sur Mer, we kiezen ervoor het veerbootje van Royan naar Verdon te nemen in plaats van via Bordeaux te rijden. Je hoeft niet van tevoren een kaartje te kopen en we vinden bootritjes altijd leuk. We hebben bovendien geluk want van de uren wachttijd waar we ons op hebben voorbereid blijkt geen sprake. We betalen voor een auto omdat onze camper zo klein is en na een half uurtje kunnen we ons met koffie installeren in een lekkere stoel aan boord. Het is maar een kort tripje en aan het begin van de middag rijden we Royan al in. We gaan meteen door naar een camperplaats in Soulac waar je direct aan zee kunt staan. De zee ligt echter vrij laag, dus kiezen we liever voor een plekje met schaduw, de branding horen we ook vanaf hier goed. Het is alleen 2 minuten verder lopen naar het strand, daar komen we ook wel overheen. We gaan  meteen aan de wandel, lekker met de pootjes in zee richting het dorp dat ongeveer 2 KM verderop ligt. Veel toeristische winkeltjes en restaurantjes, verder is er weinig te doen. We besluiten bij de bus te eten en zien de zon ondergaan op het strand. Het voelt als een heerlijk relaxte dag, ik heb zelfs even met mijn E-reader in het zonnetje kunnen zitten.

Van een Duitse buurman krijgen we een kan drinkwater, dat kostte anders 3,70 op de parkeerplek!! Vervolgens helpen we hem als hij geadviseerd wordt door een Française waar hij niets van verstaat. We zijn inmiddels in 3 talen aan het praten en snappen eigenlijk nog steeds niets van elkaar: vrij grappig.. Een Nederlandse vrouw bieden we vervolgens aan haar USB-spullen op te laden in onze bus omdat wij meer dan genoeg stroom hebben en zij ook 3,70 kwijt is voor een uurtje stroom uit een paal waar ze dan ook nog bij moet blijven zitten. Oja, en de paal stopt ook steeds met leveren. Eerst is ze erg blij en vervolgens ziet ze het toch niet zitten, ze vertrouwd de medemens niet erg geloof ik. Ze komt aan haar accent te horen ook niet uit het Noorden van het land 🙃 

Zelf weten! Wij eten lekkere home made curry met een koele rosé uit onze koelkast, wij hebben geen problemen en stroom genoeg. Alhoewel: er begon vandaag wel weer iets hard te piepen in onze auto, te weinig koelvloeistof. Met wat leidingwater heeft Adriaan het dashboard eerst weer stil gekregen. Blij dat mijn mannetje ook nog automonteur is geweest in een grijs verleden!

Wat ons overigens opvalt is dat het minder druk geworden lijkt te zijn op de campings. We zijn nog nergens ‘complet’ (vol) bordjes tegengekomen zelfs nu we direct aan de zandstranden zitten en we midden in het hoogseizoen zitten. Wel is alles meer beveiligd: poortjes met toegangscodes en zo. De relatieve rust is mooi voor ons aangezien we vooraf niets plannen. ‘s Avonds kijken we wel wat we de volgende dag gaan doen en daar wijken we dan ook weer met hetzelfde gemak vanaf. Heerlijk!!!

‘S Avonds lijkt het wat te rommelen in de lucht, raar omdat het helemaal helder lijkt te zijn. Tijdens onze avondwandeling ontdekken we waar het geluid vandaan komt: om te voorkomen dat de zee steeds meer kustlijn opslokt is op sommige plaatsen (waar huizen/ hotels staan bijvoorbeeld) de kust beschermd met enorme rotsblokken die een muur vormen tussen land en water. Bij vloed klotst het water bij de rotsen op en dat klinkt als onweer. Er liggen ook allemaal bomen op de onbeschermde stukken, inclusief wortels. Die zijn al van de duinen afgeslagen en wachten tot de zee ze mee neemt.

20 juli KM: 11.789

Midden in de nacht word ik wakker, ik hoor wat ondanks de oordoppen die ik in heb. Het rommelt.. Nu weet ik dus waar dat geluid vandaan komt maar het lukt me niet weer in slaap te komen. Na een uur of zo begin ik toch te twijfelen: ‘het zou toch pas om 8 uur vloed zijn? Dan kan het water nu toch nog niet zo hoog staan dat het tegen de rotsen klotst? Het zal toch geen toch onweer zijn?’ Onweer kan hier namelijk nogal heftig uitpakken en dan voelt zo’n klein busje onder 3 vrij hoge bomen toch niet heel lekker. Uiteindelijk sleep ik me overeind en gluur net onder mijn ooglapje en het gordijn door als er een flits komt. Snel maak ik Adriaan wakker, als het onweer los barst is het veiliger als ons hefdakje dicht is en ik durf dat niet alleen in het donker. Bovendien wordt hij dan toch wel wakker. Binnen enkele minuten is meneer wakker en ons dakje dicht. We slapen rustig verder, het kan uren duren voor het onweer eindelijk aan land komt. Van de harde donder en regen als de bui ons eindelijk bereikt word ik weer wakker maar de bui zelf stelt niet veel voor, waarschijnlijk schampt het onweer ons alleen maar.

We slapen uit, ik word pas om half 9 wakker wat vrij uniek is voor mij. Eigenlijk hebben we niet veel zin in actie vandaag en dus besluiten we een stukje Zuidelijker te rijden en dan een camping op te zoeken om even een hangdagje in te plannen. Puzzeltje en boekje erbij, naar de winkel voor een bak citroenijs die we deze keer wel samen opkrijgen en de was even bijwerken. Verder helemaal niets: oja: plannen maken voor morgen. We zijn in de buurt van de Pyreneeën en aangezien er een hittegolf onderweg is verwachten we boven in de bergen wat verkoeling te kunnen zoeken... We zullen zien!