Heet, heter, heetst

21 juli.     KM: 11.989

Het is bewolkt als we wakker worden wat er in elk geval toe leidt dat ik langer uitslaap dan ik gewend ben. Adriaan is er al bijna een uur uit en daar heb ik niets van gemerkt. Mijn ochtendrituelen: koffie drinken, douchen, ontbijten, inpakken en wegwezen doorloop ik zo snel mogelijk en zo zijn we toch nog kort na 10 uur onderweg. We hebben een beetje haast want we hebben gemikt op een parkeerplaats met maar 12 plaatsen en hoe vroeger we zijn, hoe groter de kans op een goed plekje. Als we tegen 13.00 aankomen blijkt alles al vol te staan maar het lukt ons wel de camper eerst kwijt te raken op het grasveldje op het midden van de parkeerplaats. Het is een af- en aanrijden van campers die afvalwater willen lozen of ook een plekje voor de nacht zoeken.

We wandelen even naar het dorpje waar op zondag niets te doen is en ontdekken dat de tour de France hier enkele dagen geleden nog langs is gekomen. Misschien is het daarom wel zo druk, overal zijn campers, eigenlijk allemaal Frans of Spaans. We zijn dan ook al dicht bij de Spaanse grens, we zitten al aan het begin van de Pyreneeën. Van het ene op het andere moment zien we onderweg de bergtoppen opdoemen, dat gaat echt weinig geleidelijk. ‘S Middags verlaat een camper zijn plekje waardoor wij die van ons weer kwijt kunnen op een officiële plek. Gisteren spraken we nog met een Nederlands stel dat al jaren woont en rondreist in Frankrijk en zij hadden de vorige dag nog een boete gekregen voor het overnachten op een ‘verboden’ plek. Het is ook wat ingewikkeld: op elke parkeerplaats mag je van de overheid overnachten. De volgende dag moet je dan wel weer doorreizen. Veel gemeentes zetten bordjes neer dat ‘wild’ kamperen bij hen verboden is maar ze doen dat allemaal anders en je ziet die bordjes makkelijk over het hoofd. Opletten geblazen dus en dat maakt het altijd een beetje spannend. Wij doen dat dan ook alleen in noodgevallen en zoeken meestal plekken die speciaal voor campers zijn ingericht door de gemeentes. 

Adriaan is vanochtend door zijn rug gegaan en bewegen werkt goed voor hem dus aan het begin van de avond doen we nog een wandeling stijl de berg op. Aan het einde van de tocht moeten we nog door een tunnel lopen van zo’n 400 meter, best bijzonder en lekker koel. Ook de mineraalgrot die we tegen komen straalt koude lucht uit. Een verademing want het is behoorlijk benauwd en warm en we zweten als een otter. Gelukkig kunnen we ons een beetje spoelen met koud water op de parkeerplaats.

22 juli. KM: 12.086

We zijn koud de camping af of we komen in een hele andere wereld: allemaal racefietsen die proberen de top van de 1474M hoge berg te bereiken, oud en jong, man en vrouw. Stoer hoor, want onze 2,5 L TDI bus heeft het zelfs zwaar dus een makkie zal het niet zijn! Na een half uurtje rijden loopt er een kudde schapen op de weg en nog even later (en nu wordt het echt leuk!) ezeltjes!! Drie stuks lopen gemoedelijk tussen de fietsen en auto’s door naar boven. We kunnen onze auto gelukkig al snel kwijt om even van het uitzicht te genieten. In het dal lopen allemaal schapen en koeien met bellen om, het klinkt prachtig. Ik loop richting de ezels die inmiddels in de buurt beginnen te komen. Ze blijken bijzonder tam te zijn: schattig!! Ik ben gek op ezels, wilde er altijd zelf een hebben tot ik hoorde wat voor geluid ze produceren. Nu staan er al jaren twee op een halve km van ons huis en dat is mooi. Ik hoor ze wel en kan ze zien maar hun herrie is niet oorverdovend. Deze exemplaren zijn vooral erg gezellig en bedelen bij de mensen om aandacht en hapjes.

Je blijkt hier ook te kunnen wandelen en omdat het uitzicht prima is besluiten we een tochtje te gaan doen. Na een mooie tocht naar een nog hogere punt van de berg eten we in een restaurantje langs de weg: duur maar alles huisgemaakt en heerlijk. Als we weer onderweg zijn krijg ik het ene na het andere angstaanjagende schouwspel: de weg is wel erg smal en als je 20 cm uit koers raakt kukel je zo een kilometer naar beneden. Echt waar!! Wij zitten uiteraard grotendeels aan de afgrond-kant van de weg en er is vaak niet eens een reling of muurtje tussen mij en die diepte!! Toch overleven we de enge route door de Pyreneeën en vinden aan de Spaanse zijde een mooie overnachtingsplek aan een stuwmeer. Kan mijn gespannen lichaam weer even tot rust komen.. We zwemmen tot we lekker zijn afgekoeld en kletsen ‘s avonds gezellig met onze Engelse buurman die al 8 maanden in een camper woont en werkt vanuit zijn bus. Hij verteld over zijn avonturen en wij over de onze en we geven elkaar veel tips, leuk want hij gaat van Zuid naar Noord Europa en wij andersom. 

23 juli. KM: 12.224

Onderaan de Pyreneeën is een natuurgebied: Sobrabre, met een aantal nationale parken. Wij gaan op zoek naar tochten waarbij we koel water tegen komen en die vinden we in de buurt van het historische stadje Ainsa. We zijn zo idioot warm dat we meteen aan een tocht richting een waterval en een aantal zwempoelen beginnen. Het is dan in de bus 43 graden en buiten niet koeler: zo voelt dat dus..!!  Van schaduwplek naar schaduwplek huppend zoeken we onze weg richting verkoeling. Maar dat is een hele zoektocht, de helft van de rivier staat droog en van een waterval is al helemaal geen sprake. Je kunt nog net zien waar het water langs zou moeten stromen door een natte plek op een wit geschuurde rots. We hebben het zo warm dat we onze kleding nat maken met het water dat er nog wel staat, dat verkoeld tenminste wat. We hebben wel UV-shirts ter bescherming tegen de zon maar eigenlijk hebben we UV- burka’s nodig! Onze huidjes zijn al best gewend aan zon maar hier verbrand ik steeds opnieuw, ondanks het vele smeren en zoveel mogelijk uit de zon blijven. Alles brand als je in de zon komt tussen 10.30 en 19.30 uur.

We gaan terug naar de auto en rijden naar een parkeerplaats in Ainsa waar je ook mag overnachten. We springen meteen de auto uit en lopen de berg af richting de rivier waar nog wel wat water doorheen stroomt en gaan op een steen in het water zitten: heerlijk koud, mijn adem stokt ervan. Als we ver genoeg van oververhitting zijn verwijderd trekken we onze (natte) kleding weer aan en gaan op zoek naar een winkel. We kopen een watermeloen en ijs en een half uur later hebben we het alweer ontzettend warm. Dit zijn we niet gewend, het lijkt hier wel woestijn. We waren ooit in Death Valley en daar voelden we ons ook zo: met de airco op maximaal lukt het allemaal net! Toch zoeken we de 2e helft van de middag nog wat actie op, we lopen door een dorpje waar meer oude ruïnes staan dan huizen, het is er bijzonder mooi en rustig. We zien in dit deel van Spanje overal veel half ingezakte daken, ingestorte stukken muur en verlaten huizen. Het geeft de regio een bijzondere sfeer. Wij zijn overigens helemaal alleen op pad. Al is het hoogseizoen en staat de tocht in de VVV- boekjes, er is niemand die met deze hitte op pad gaat. Inmiddels is het 17.00 uur, we gaan terug naar de parkeerplaats in Ainsa waar inmiddels wat schaduw is. Als het vanavond weer wat is afgekoeld gaan we nogmaals het stadje door, misschien kunnen we er nu wel van genieten!

Om 19.00 uur is het nog 40 graden... Wij gaan na de gehaktbal en sperziebonen uit pot zeker weten weer naar de rivier!!

24 juli.   KM:12.372

Het bleef maar warm gisteren. Na het avondwandelingetje richting de rivier (en de bijbehorende koude duik) waren we meteen weer te warm. We hadden beiden een slechte nacht omdat het amper afkoelde.

Vandaag doen we het dus anders, do as the locals do! Vanochtend zijn we vrij vroeg op pad gegaan om een wandeling naar een grot en een kloof te maken. Het is een wandeling van ongeveer een uur dus zijn we voordat het tegen de 40 graden is weer bij de bus. We rijden vervolgens naar een prachtig meer dat is ontstaan door de aanleg van een stuwdam. De kleur van het water is heel mooi groen. Zoals op diverse plaatsen moest ook hier een heel dorp wijken tbv de dam. Dat het dorp heeft bestaan zie je aan de kerktoren die boven het water uitsteekt. We willen er even heen en er misschien zelfs naartoe zwemmen maar je kunt met geen mogelijkheid bij het water komen. De enige weg richting het meer is afgezet. Balen, daar gaat onze verkoelende duik! Maar we hebben de airco aan en dan is het best te doen in de bus, slechts 37 graden. Door de koele lucht voelt het echter een stuk aangenamer 😉. We rijden door naar Esquela, een oud stadje dat tegen een berg aan is gebouwd. Mooie straatjes maar wel veel trappen klimmen en na 14.00 uur is alles gesloten tot 16.30 uur: siësta. We gaan dus op een terrasje in de wind zitten met fantastisch uitzicht over de bergen en het oude klooster en krijgen een heerlijke 3- gangen lunch, inclusief locale wijn en water. Vooral de ratatouille met gebakken ei is uitzonderlijk lekker, heeft waarschijnlijk toch te maken met de rijpe seizoensgroenten die hier gebruikt worden. We maken inmiddels onze kleding regelmatig nat bij waterpunten zodat we nog iets afkoelen op de wind, zo komen we de middag door. Beetje lezen, sudoku’s maken en wat door het stadje slenteren. Als het wijntje ons bloed weer heeft verlaten tegen de avond rijden we nog een klein uurtje richting een camping met zwembad. Lekker afkoelen dus, een fijne douche en dan nog even in het camping- restaurant wat eten. Adriaan dan, ik ben nog vol van de maaltijd van vanmiddag en hap alleen een beetje mee. 

 We ontdekten vandaag trouwens dat we ongemerkt al zover landinwaarts zijn getrokken dat we net zo dicht bij de costa’s zijn als bij de Westkust. Na wat wikken en wegen besluiten we toch eerst richting Portugal te gaan, de Costa’s zullen nu wel extreem druk zijn en we verwachten dat de Oceaankust meer verkoeling zal geven. We hebben ontdekt dat het klimaatverschil tussen binnenland en kust niet alleen bestaat uit temperatuur. Wat veel belangrijker is, is dat de warmtepiek aan de kust veel korter is. Dat maakt dat het waar we nu zijn zo’n 8 uren achtereen op zijn warmst is terwijl die warmtepiek langs de kust maar zo’n 3 uur duurt. Scheelt flink kan ik je vertellen!! Bovendien koelt het langs de kust beter af ‘s avonds. Wij dachten dat we boven in de bergen wel verkoeling zouden vinden maar het levert hooguit wat wind- winst op.. En mooie plaatjes natuurlijk!

25 juli.  KM: 12.698

Weer: heet, heter, heetst!!

Op de vlucht naar de kust hebben we vandaag een reisdagje ingepland. De camping was leuk genoeg om een extra dagje te blijven maar de temperatuur is echt niet te doen.

We rijden naar Huesca waar we in de brandende hitte op zoek gaan naar een restaurantje voor de lunch. We vinden een gezellig terrasje met een ventilator die meteen ook fungeert als plantenspuit, steeds krijg je water over je heen dat meteen weer verdampt, heerlijk bij een graad of 40!! 

Adriaan besteld Gazpacho als voorgerecht, ik kijk hem enigszins verbaasd aan en bestel zelf een salade. Als de boel wordt opgediend kijkt de lieverd vreemd naar zijn bord en zegt: ‘ dit had ik niet verwacht!’. Ik vraag hem wat hij dan had gedacht en dan blijkt dat hij dacht carpaccio besteld te hebben 😂😂 Ik snapte al niet waarom mijn vleesmonster koude tomatensoep bestelde haha.. Gelukkig vindt hij het erg lekker dus het leed is snel geleden.

Na de lunch vertrekken we weer richting bus, gauw de airco aan! Eerst nog even langs de Lidl voor een paar boodschappen en daar komen we een step tegen. Adriaan heeft al een step gekocht in Zweden, maar hij gebruikt hem nooit omdat ik geen fiets mee heb. Die step kopen we dus ook maar, kunnen we in elk geval gemakkelijk in stadscentra komen als de wegen een beetje ok zijn. We rijden nog een paar uurtjes naar een nationaal park waar we voor 4 euro een nachtje in het midden van de natuur mogen verblijven. Jammer dat we maar één nachtje mogen blijven want er zijn hier mooie wandelroutes uitgezet, er is een mooie grot (lekker koel ook!) en enorme roofvogels die je ‘s avonds in gaten in de rots ziet relaxen.  We hebben zin in morgen!!

26 juli.    KM: 13.040   

Alhoewel zo’n natuurpark meer geluid produceert dan verwacht (scouting groepen die midden in de nacht voorbij komen, vogels die een wedstrijdje hard schreeuwen organiseerden en een boos en huilend kind in de camper van de buren), slapen we toch prima.

Tegen 9.00 uur staan we klaar met onze loopstokken om aan een tocht te beginnen. Alles met elkaar is de tocht zo’n 12 km. Onderweg komen we langs grotten die je op eigen houtje in kunt lopen en we zien heel veel Leonardo gieren, een mooie naam voor een gigantisch beest! Je kunt ze hier bij tientallen spotten, zittend op rotswanden en zwevend door de lucht. Ook staan we oog in oog met een ree- vrouwtje en haar jong, zo mooi dat het niet went ook al hebben we er de afgelopen maanden al vrij veel van dichtbij gezien..  

Het weer is uitstekend voor een wandeling, een graad of 25 en niet te veel zon. Eindelijk weer een beetje draaglijke temperaturen.

Aan het begin van de middag zijn we weer bij de bus en besluiten naar een meer in de buurt van Zamora te rijden. Omdat we heel rustig aandoen en zo nu en dan stoppen voor het uitzicht of een bak koffie zijn we pas om 19.30 uur op de plaats van bestemming. En Adriaan vindt het helemaal niks!! Het is er prachtig, met uitzicht op een mooi meertje, een restaurantje en veel locals maar er zijn weinig reviews van de plek en geen andere campers. Omdat we hebben afgesproken door te trekken als een van ons zich niet goed voelt bij een plek, stappen we meteen weer in (nog bedankt voor de tip Nettie en Anne!!). We rijden terug naar een officiële camperplaats, aan de rand van het stadje, een half uurtje terug op de route. Ik ben blij als we eindelijk staan en we steppen nog even naar de Burger King voor een ijsje, de nieuwe step doet het prima maar de mensen zijn hier geen steps gewend en de stoep rijd erg slecht. Maar leuk is het wel en het gaat een stuk sneller dan lopen.

17 juli.  KM 13.177

Weer: veelal bewolkt en een graad of 22, erg Nederlands maar wij zijn er na de hitte blij mee!

We lopen nog even door de stad maar er is weinig te doen behalve een museum die we dan maar even ingaan. Omdat we vroeg zijn blijkt het gratis te zijn, altijd goed. We zien allemaal opgravingen in vitrines en uitleg over de bouw van het stadje en het kasteel maar alles is in het Spaans en we snappen er niets van. We zijn dan ook snel uitgekeken. 

Om 10.30 uur zitten we alweer in de bus, vandaag passeren we de grens met Portugal. In dat land zijn we beide nog nooit geweest. In Spanje zien we nog veel zonnebloemen en mais op het land staan, naast de inmiddels geoogste granen. Dat kunnen we zien aan de stropakken die op de kale goudgele velden gestapeld staan, soms huizenhoog.

Zodra we Spanje verlaten over een brug annex stuwdam, zien de wegen er anders uit en het land zelf ook. De wegen zijn saaier, vooral omdat we snelwegen mijden. In Portugal zien veel wegen eruit als snelweg. Ook wordt het landschap grilliger, grote rotsblokken overal ipv landbouwgrond. De boeren telen hier veel op terrassen die speciaal zijn aangelegd. Ook zien we veel wijndruiven wat we ook al zagen in Spanje maar nu op kleinere velden in vreemde vormen. In Spanje was het meer zoals we het in Nederland zouden doen: grote, rechte en afgebakende stukken land, zo vlak mogelijk. Voor het eerst zien we huizen waarbij de gevels betegeld zijn met tegels die je bij ons in badkamers of op keukenvloeren zou vinden. Ook blijkt het hier ineens een uur vroeger te zijn: handig!

We zoeken meteen wat basis woorden op op internet, het lijkt redelijk op Spaans maar de uitspraak klinkt nogal anders. Zo anders dat ik steeds het gevoel heb dat we weer in Polen zitten. Maar we kunnen bij de lunch wel al netjes groeten en bedanken en weten al een paar woorden uit de menulijst. En dat is mooi want ze eten hier dingen die ons niet lokken: ingewanden- soep bijvoorbeeld. Verder heel veel vis waar Adriaan geen fan van is. Hij krijgt gelukkig een stuk medium gebakken rundvlees dat er erg goed uitziet en 3 mensen met gemak had kunnen voeden. Ik heb voor kip gekozen en dat is gelukkig gewoon filet. De porties zijn enorm, idioot gewoon! We krijgen er ook allebei nog een grote schaal friet bij, we krijgen het beide lang niet op. Aan groente doen ze hier niet echt, bijna alles wat ze verbouwen is voor de export, behalve de wijn.. Het goede nieuws is dat bijna iedereen Engels praat in tegenstelling tot Frankrijk en Spanje, een verademing..

De lunch duurt bijna anderhalf uur en het is half 3 (Portugese tijd, half 4 Spaanse tijd) als we weer instappen om richting Vila Real te gaan, een vrij grote stad op een uur rijden van Porto. 

Lopend gaan we de stad nog even in maar er is bijzonder weinig te beleven behalve een aantal betegelde gevels, het ziet er mooi en kleurrijk uit vinden wij.

De camping is weer erg rustig en lang niet volgeboekt, we hebben de plekken voor het uitkiezen en staan nu geparkeerd onder een paar grote bomen die de ochtendzon tegen houden.