Finland

20 mei, KM: 5486

Weer: regenachtig dagje maar nog steeds warm

Doenkaan Looraans (Duncan Laurence) was net op Ylex, de Finse radiozender die we op het moment beluisteren. Nederland staat op de kaart hoor 🙃

Vandaag zijn we doorgereisd naar nationaal park Kolovesi, Kirkkoranta. Vind je deze namen al raar? Het gaat soms nog veel gekker! We kunnen namen meestal nog geen 10 seconden onthouden! Best lastig zo nu en dan, vooral als je snel even wat wilt opzoeken.. We kwamen vandaag trouwens dicht langs Tulikivi/ Nunnaauni, de grot waar de speksteenkachel uit ons vorige huis gemaakt werd. Er was geen bezoekmogelijkheid helaas, we hadden wel even bij het productie proces willen kijken. Finland is ook wel duidelijk minder ingesteld op toeristen dan de rest van Scandinavië: alles is in het Suomi (Fins) geschreven en veel bezienswaardigheden zijn gesloten (al jaren in sommige gevallen maar de borden blijven dan gewoon aan de weg staan). Dat is op zich al jammer maar soms is het ook nog een hele route om er te komen. Als er dan aan het einde niets is... Gelukkig spreken de mensen wel Engels en zijn ze behulpzaam. Gisteravond werd nog een complete menukaart voor ons in het Engels vertaald door de eigenaar die het toch al loeidruk had.

We zijn inmiddels alweer redelijk zuidelijk, in een gebied dat stikt van de eilandjes en waar je alleen met ongemotoriseerd vervoer mag komen: roeiboten of kano’s dus. 

Morgen pakken we de kano’s dus weer in voor een meerdaags tripje 🤩

21-23 mei, kanotrip in Kolovesi

KM: 5581

Een uitje van 3 dagen.. Kolovesi per kano ontdekken is fascinerend. Het is een gebied dat bestaat uit allemaal meertjes en eilanden, het is een nationaal park waar je grote delen alleen met een kano kunt bevaren en er zijn een aantal slaapplekken aangelegd. Deze plekken zijn compleet ingericht met stookhout, vuurplaats, tentplekken op een soort houten vlonders en compost toiletten. Én fantastische aanlegsteigers voor kano’s. Relatieve luxe dus! Geen snackbar of restaurant onderweg, dat dan weer niet. Daarom worden de kano’s afgeladen met voedsel, water kan nog steeds uit de natuur gehaald worden mits gekookt. Een kaart van het vaargebied ‘lenen’ we van de kanoclub die excursies organiseert vanaf de parkeerplek waar ook wij onze kano’s te water laten. We wilden wel een kaart bestellen maar dan werd hij naar NL gestuurd, niet erg praktisch. De opslag waar de club de kaarten bewaart + nog veel meer verhuurspullen was een hokje bestaande uit planken met bijzonder veel ruimte ertussen. De kaarten zaten in een emmertje die aan de wand hing, makkelijk te lenen dus. Voor de eerlijkheid bestellen we de kaart wel alsnog als we terug in NL zijn.

De kaart werkt erg goed, Adriaan loodst ons probleemloos door het doolhof van eilanden naar ons eerste bivak. Het is prachtig weer, we zitten ‘s avonds nog in shirts in het zonnetje te genieten. ‘S Nachts is het bijzonder rustig en we slapen als baby’s tot we wakker geschreeuwd worden door een kudde ruziënde ezels, zo klinkt het tenminste. Uiteindelijk lijken het ganzen of zwanen te zijn maar de decibellen die ze produceren zijn echt ongelofelijk. Wakker dus! Na de koffie en een ontbijtje de boel weer ingepakt en overgestoken naar het eiland aan de overkant voor een hike van 3,8 km. Op onze gympies.. Er werd wel gewaarschuwd goede loopschoenen aan te doen maar we zijn inmiddels wat gewend.. toch? 

Als ik verwacht dat we bijna terug zijn bij het beginpunt zegt Adriaan enthousiast: ‘we hebben al 900 meter gelopen’. WAT?!!! Ik weet niet wat maakte dat ik lood in mijn pootjes had maar ik vond de tocht niet te doen! En dan moest het kanoën van de dag nog beginnen! Na de zware hike besloten we om eerst terug te gaan naar onze overnachtingsplek aan de overkant om te lunchen. Onderweg zagen we dat de lucht wel erg donker aan het worden was. En dat gerommel klonk ook niet als zingende vogeltjes... We waren nog niet aangelegd toen het begon te sputteren en binnen 5 minuten regende het flink. Wij zaten inmiddels in het (lege) houtstek onderdak met onze lunch en een bak koffie was ook snel gemaakt. En toen begon het grote wachten op droog (of op zijn minst droger) weer en dat duurde nog even. Gelukkig was het totaal niet koud! Tussen de buien door zijn we uiteindelijk naar het volgende slaapeiland gekanood, we hadden geluk en kwamen droog aan. De tent stond vlak voor de volgende bui begon die uren zou duren. Weer geschuild in het halflege houtstek tot het 's avonds eindelijk droog werd en we nog even zeehondjes konden spotten. Geringde zoetwaterzeehonden om precies te zijn. Een zeldzaamheid, er zijn er slechts 270 op de wereld. Maar wat we ook afturen, zeehonden krijgen we niet te zien. We slapen er niet minder om en op dag 3 zijn we lekker vroeg op. Maar wat is het koud!! Hebben we tot nu toe steeds geluk gehad met de temperatuur, vandaag verwachten ze maximaal 11 graden en een flinke wind. Geen regen meer gelukkig. Adriaan besluit ondanks mijn wens om snel naar de warme bus te vertrekken om de vuurplaats op te stoken. Langzaamaan warm ik weer op (de warme chocolademelk helpt ook), mijn natte sokken en schoenen drogen snel op het grilrooster en mijn humeur knapt ook behoorlijk op. Toch een goed plan van vriendlief. Tegen de middag is alles droog en kunnen we de boel inpakken zonder achteraf alles weer te moeten uitpakken vanwege de vocht. We peddelen een mooie route richting het beginpunt van de reis. De kano’s liggen snel weer op het dak zodat we nog een stukje kunnen rijden naar een overnachtingsplek in een haventje met douche.

Alleen jammer dat de ons beloofde sauna op slot zit 🥺 Maar de douche is echt heel fijn: een harde straal die zo warm kan als je wilt! Eigenlijk maakt dat alles meteen weer goed.

24 mei: Unesco

KM: 5957

Weer: KOUD

Vandaag een flink eind gereisd richting Helsinki, morgen verwachten we daar aan te komen.

We hebben onderweg nog wel een museum bekeken in Verla, een papierfabriek. Een soort strokartonfabriek maar dan met hout als basismateriaal. We kregen een leuke rondleiding in het Engels langs alle enorme machines en drooghokken. Adriaan vond het prachtig. De fabriek was wegens veroudering in 1967 gesloten, 8 jaar later is het een museum geworden. Ze waren al zo ouderwets geworden met hun werkzaamheden dat het de werkwijze al interessant was toen ze nog actief waren. 40% van de werknemers was trouwens vrouw, superzwaar werk. Leuk museum!

Daarna nog wat ambachtelijke winkeltjes bekeken en toen door naar Kouvola  waar we bij een zeer vriendelijke Turkse pizzabakker hebben gegeten.

Toen op zoek naar een geschikte slaapplek, dat bleek vandaag niet mee te vallen.. De eerste plek had amper ruimte en was erg dicht op een drukke weg. Daarom maar doorgereden naar een nationaal park maar daarvan stopten ineens de borden en dus maar weer verder gereden. Uiteindelijk rond 20.30 uur bij een meer beland. Prachtige plek maar wel plaatselijke jeugd aan het crossen, we zijn benieuwd hoe lang dat doorgaat..

25 mei: Helsingfors

KM: 6051

Weer: koud maar grotendeels droog

Vanmorgen bleek Adriaan toch minder enthousiast over onze overnachtingsplek: elk uur was hij wel wakker geworden van auto’s die het stille terrein op kwamen rijden, een rondje deden en weer vertrokken. We gingen onze boottocht naar Tallinn vast regelen, dus ook maar meteen een hotelletje voor 2 nachten geboekt. Dat is lekker betaalbaar in Estland en we wilden toch al wat langer blijven zodat we misschien nog wat kennissen van mijn jongerenuitwisseling in 2009 kunnen ontmoeten.

Maar eerst 2 dagen Helsinki oftewel Helsingfors. De stad is mooier dan ik in mijn herinnering had, ik was er ooit eens een week geweest voor een training. Veel mooie gebouwen in het centrum alhoewel het wel wat onduidelijk is wat het centrum precies is: hier en daar zijn wat belangrijk uitziende gebouwen, er zijn een paar enorme kerken (waaronder een Russische orthodoxe kerk van de tijd dat Finland nog onder Rusland viel) en winkelstraten zoals in de meeste grote steden hebben wij niet echt ontdekt. Wel leuke overdekte marktjes, veel tweedehands winkeltjes en een grote rommelmarkt in de openlucht. Leven genoeg dus.

Niet veel bijzonders gedaan, lekker rondgelopen en gefietst/ gestept. Na een lekkere Vietnamese maaltijd in een half afgezet gebouw weer richting camper gefietst, morgen staat er een boottochtje op het programma naar een soort ‘Vesting Bourtange’ (verwachten we!)

26 mei: verzopen katten

Vanochtend richting de boot vertrokken die ons naar de eilandengroep voor de kust van Helsinki zou brengen. Hier is een vesting gebouwd in de 18e eeuw met geld van Zweden en Frankrijk, zij waren destijds dikke vriendjes en wilden zich kunnen beschermen tegen de Russen. Tonnen vol met goud kostte de bouw.

Aangekomen begon het te regenen en het ging van kwaad tot erger. Veel van het eiland hebben we dus niet gezien, we hebben alle musea op het eiland (eigenlijk verspreid over 3 eilanden maar met bruggen aan elkaar verbonden) bezocht. Zelfs het speelgoedmuseum! Bleek uiteindelijk ook nog best leuk te zijn, al die oude speeltroepjes van de afgelopen eeuw: van mooie verpakkingsdozen van Barbies uit de fifties (?) tot speelhuisjes met echte mini houtkacheltjes erin. 

Ook leuk was het museum in een onderzeeër. Je zult maar in zo’n ding zitten onder het water met alle herrie van de motoren en de angst om getorpedeerd te worden... Jak! Het fort bestaat uit veel poortjes, opgebouwd uit rotssteen. Je kunt hele routes lopen door een gangenstelsel: helemaal donker en erg laag maar het geeft een goed beeld hoe de soldaten zich konden beschermen tijdens overvallen. Alles met elkaar mocht de peperdure vesting niet baten want uiteindelijk viel het toch in handen van de Russen (overigens niet voor lang!)

Aan het einde van de middag stonden we weer op het vasteland en hebben eten gescoord in één van de foodhallen, de mooiste van de in totaal drie foodhallen van de stad in dit geval, een 18e eeuws pand met veel authentieke houten betimmering om de verschillende ‘kramen’ af te zetten. Het deed me een beetje aan de overdekte markten in Istanbul denken..

Nu in de camper droog en warm aan het worden, morgen op naar Tallinn!